ทุ่งสมันปลากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 332 : หน้า 333/450

ประโยค(ตอน) - ทุ่งสมันปลากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 332 ภิญญาใดปฏิสรณ์ใหญ่นั้น,ภิญญานั้นอันภิญญาเป็นรูปไม่ควรกล่าวอะไร ๆ โดยยึดก่อนเหมือนกัน. เพราะว่ภิญญาใดโจทย์เธอ,ภิญญานั้นเองมีอาบัติ คำว่า ผู้ใดแม้กล่าวว่า "ข้าเจ้าถวายบิงใหญ่นั้นเหมือนกัน" ถูกพวกภิญญาปฏิสรณ์ว่า "ไม่ควร," ถ้าหากว่า "มีโนนและบิงโนนของสงอมีอยู่, บิงนั้นย่อมารได้ อย่างไร? พึงบอกเขาว่า "เขาจักทำให้เป็นปิยะแล้วถวายกระบัง?" เขาถามว่า "ถาวอย่างไร? จึงจะเป็นปิยะ?" พิงกล่าวว่า เขากล่าวถาวว่า ท่านทั้งหลาย จงบรีโภปัจจัย ๕ เถิด" ดังนี้ ถ้าเขากล่าวว่า "ดีละ ขอละ! ขอท่านทั้งหลายจงบริโภปัจจัย ๕ เถิด" ดังนี้, ควรอยู่, ถ้แน่น เขากล่าวว่า "ขอท่านทั้งหลายรับบิงบังกิิด" ถูก พวกภิญญูทั้งหลายกล่าวว่า "ไม่ควร" แล้วว่ากว่า "ก็ปิยะราคา มืออยู่หรือ?" เมื่อถิภิญญตอบว่า "ไม่ม," จึงกล่าวว่า คนชื่อโน่น จักจัดการบิงนี้, หรือว่า จักอยู่ในความดูแลของคนโน่น หรือ ในความดูแลของข้าเจ้า, ขอสังโฆบิภูปฏิสรณ์ว่า" ดังนี้, จะรับควรอยู่, ถ้าม้าว่า ทาทอั้นถูกภิญญาปฏิสรณ์ว่า "ไม่ควร" แล้วว่ากว่า "ขอท่านทั้งหลายรับบิงบังกิิด" ก็ขอสงบ ถ้าหาก่า ถามนั่นถูกภิญญาปฏิสรณ์ว่า "ไม่ควร" แล้วว่ากว่า "ขอท่านทั้งหลายรับบิงบังกิิด" ก็สงบลั.งค์ยิงของหรือเป็นใหญ่เถิด,"ภิญญาจะกล่าวว่า "ดีละ อุบาสก! ส่งบิฉ่ากินบิฉ่าของ พวกเนื้อ