ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอน) - ดูดซับมันปลากาแปลง ภาค 1 - หน้าที่ 328
ในเวลากัจจ 4 จำพวกเหล่านี้ ภูฏพึงปฏิบัติ โดยนัยคงที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในมนุษกัลยาขบทนั้นแจ
สมจริงดังน้ำพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสในวันนี้ว่า "ภูฏทั้งหลาย!
เมื่ออยู่ พวกมนุษย์ก็มีคริทธิสรเล่มใส มนุษย์เหล่านั้น ย่อมมอบหมายเงินและทองไวในมือแห่งปิยภาคทั้งหลายว่า 'พวกท่าน
จงจัดของที่ควร ถวายแก่พระเป็นเจ้า ด้วยเงินและทองนี้' ภูฏ
ทั้งหลาย! เรายุ่งบุญให้ดี สิ่งของซึ่งเป็นปิยภาคเงินและทองนั้น ภูฏทั้งหลาย! แต่เรากล่าววาไม่เลยว่า 'ภูกูฟังดี
พิ้งแสวงหาทองและเงิน โดยปรีายไร ๆ.'"
ในอดีการแห่งเวลากัจจ 4 จำพวกที่คุณแสดงนี้ ไม่มีมีกำหนด
การงวก. การที่ภูฏภูมิอาวิบูดคค่า ยินดีแต่กับปิยภาคที่โดยการทาง
หรือการยืน แม้ตั้งพันครั้ง ก็จะรอ ถ้าไว้ก่อนนั้นไม่ให้, แม่จะ
พิ้งตั้งปิยภาคอืน ให้นามิได้. ถ้าปิยภาคอืนบรรถนาวนำ
มา, ภูฏผึงอบแก้เจ้าของเดิม. ถ้าไม่บรรถนา, ก็ไม่ต้องบอก.
ภูกูอีกรูปหนึ่ง ถูกถามโดยเนัยก่อนเหมือนกัน กล่าวว่า
"พวกเราไม่มีปิยภาค." คนนี้อวดคุณนี้ ยืนอยู่ใกล้ ๆ ได้ยิน
จึงกล่าวว่า "ผู้เจริญ! โปรดนำนามเดียว, ผงจ่ายจิรวาถามพระคูณ
เจ้า" ดังนี้. ทูลกล่าวว่า "เชิญเกิด ท่านผู้เจริญ! ท่านพึงถวาย"
แล้วมองไว้ในมือของผู้นั้น ไม่บอกแก่ภูฏเลย ไปเสีย. นี่ซือว่า
กับปิยภาคอืนออกปากเป็นเองต่อหน้า
ทุกอีกคนหนึ่งมอบอภิบวัตถุไว้ในมืออุปูลาของภิกษุ หรืิ