จุดเริ่มต้นของเทพกษัตริย์ - ภาค ๑ : หน้า 143/450

ประโยค (ตอน) - จุดเริ่มต้นของเทพกษัตริย์ - ภาค ๑ - หน้าที่ 142 ที่ชื่อว่า รังเกียจด้วยอำนาจได้ยิน คือ คนนาบคนในโลกนี้ ได้ยิน คำปฏิสันถารเช่นนั้นของภิกษุขุ้มมาดูถาม ในโอกาสที่มิได้ หรือ กำบัง คนนั่นแม่อยู่ในที่ใกล้ ก็ไม่ทราบว่า "มี หรือ ไม่มี" เขา รังเกียจว่า "ชนเหล่านี้ทำกรรมแล้ว หรือว่าจักทำแน่นอน" นี้ เรียกว่า รังเกียจด้วยอำนาจได้ยิน ที่ชื่อว่ารังเกียจด้วยอำนาจได้ทราบ คือ ตกกลางคืนพวกนักลงเป็นอัมพฤกษ์ ถอดดอกไม้ของหอม เนื้อและสารเป็นต้นแล้ว ไปยังวิหารชายแดนแห่งหนึ่งพร้อมกับพวกสตรี เล่นด้านามสบายที่คมทบ หรือที่ศาลฉันเป็นต้น ที่ดอกไม้เป็นต้นให้กระจัดกระจาย แล้วพากันไป ในวันที่รุ่งขึ้น พวกภิกษุเหนื่ออาการเปลานั้นแล้วพากันสาปว่ากว่า "นี้ เป็นกรรมของใคร?" ในบรรดากัญญาเหล่านั้น ถามญาติรูป ลูกขึ้นแต่ชาตุ ปฏิบัตินทภ หรือ ศาลฉันด้วยงวดเป็นใหญ่ จำเป็นต้องจับต้องดอกไม้เป็นต้น Figนที่นามจากตระกูลอุปจาร บางรูปต้องมีอมชื่ออธิษฐาน เพื่อเป็นยา. ครั้งนั้น พวกภิกษุเหล่านั้นได้สันถวา "กรรมนี้ของใคร?" จึงกล่าวกันมือและลิ้นปลาก แล้วรังเกียจฤกษ์เหล่านั้น, นี้ ชื่อว่า รังเกียจด้วยอำนาจได้ทราบ ในเรื่องได้เห็นเป็นต้นนั้น เรื่องได้เห็นที่มีมูลมีมี่ ที่ไม่มีมูลมีมี่, เรื่องได้เห็นนั่นเอง มีมูลด้วยอำนาจแห่งสัญญามี ไม่มีมูลด้วยอำนาจแห่งสัญญามี. แมในเรื่องที่ได้ยิน ก็ในเรื่องที่รังเกียจ เรื่องรังเกียจด้วยอำนาจได้เห็น มีมูลมีมี่, ไม่มีมูลมีมี่