การค้นคว้าหลักฐานธรรมกายและประเพณีพุทธศาสนา : หน้า 11/604

กว่าภุ 13 ปีที่ผ่านมาเป็นการค้นคว้าในหลักฐานฐาปฏิบัติ อันได้แก่คัมภีร์วิธีทีจารึกด้วยอักษรธรรมจีนเปลือกไม้เบิร์ช ภาษาคานธาริ ภาษาสันสกฤต และภาษาบรูนาณต่างๆ ของเอเชียนรวมถึงคัมภีร์ปฏิบัติสมาธิภาษาจีนซึ่งประพันธ์โดยวิสาสนาครชาวต่างชาติที่เข้ามาเผยแผ่ตั้งแต่ยุคแรกๆ ของพระพุทธศาสนาในจีน การค้นคว้าในคัมภีร์อักษรขอที่หลักฐานทางจารึกโบราณสามารถอ้างอิงอายุได้ถึงสมยวยุคแรกของพระพุทธศาสนาในตอนของสุวรรณภูมิ ผลจากงานวิจัยที่คณะทำได้ทุ่มเทด้วยความวิริยะอุตสาหะ เป็นเวลามากกว่า 13 ปีที่ผ่านมา คือการแสดงให้เห็นนัยสำคัญหรือร่องรอยของวิชาธรรมกายที่สูญหายไปกว่าสองพันปี บทความวิจัยที่เสนอไว้ในหนังสือเล่มนี้รวบรวมจากข้อมูลหลักฐานมากมายหลายชิ้นและจากหลายแหล่งสถานที่ ซึ่งเมื่อได้นำมาศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบกับคัมภีร์ธรรมบาลมีพระไตรปิฎกเป็นต้น และเปรียบเทียบศึกษากับเทคน่าคำสอนของพระเดชพระคุณพระงคคลเทพมุนี (สด จนทสโร) อดีตเจ้าอาวาสวัดปากน้ำภาษีเจริญ ก็พบความชัดเจนว่าธรรมกายเป็นที่รู้จักของชาวพุทธตั้งแต่ยุคต้นๆ จนถึงอดีตที่ไม่ไกลนัก และธรรมกายเป็นภายที่ประกอบด้วยญาณตรัสรู้ที่สามารถรู้เห็นได้ด้วยญาณวิชชาอีกทั้งการปฏิบัติธรรมที่เป็นประสบการณ์ภายในคือมิติคู่วงสว่าง และการปฏิบัติธรรมแบบเห็นองค์พระภายในตัว รวมถึงการหยุดใจไว้บริเวณเหนือลือกลางท้องนั่นย่อมบ่งชี้ว่ามีชาวพุทธได้เรียนรู้และปฏิบัติธรรมสืบทอดต่อเนื่องกันมานานหลายศตวรรษแล้ว