หลักการของธรรมกายในพระพุทธศาสนา : หน้า 255/604

ในเบื้องต้น หลักการที่ว่ากายที่แท้จริงของพระตาทคตคือธรรมกาย และธรรมกายไม่ได้ถูกหล่อเลี้ยงด้วยอาหารหยาบนั่นเป็นหลักการที่ตรงกันกับหลักการของวิชชาธรรมกายดังกล่าวไว้ข้างบนแล้ว (3.2.2.5) อย่างไรก็ดีตาม เนื้อหาในคัมภีร์มหาปิรินิหารสูตรของมหายานอาจมีความหมายใกล้เคียงกัน เช่น 而我此身畢竟不從* 婦欲和合而得生也。我已久從無量劫來離於婬欲。我此次身即是法身隨順世間現入胎。(T374 12: 388b27) คำแปล: โดยประการั้งงอั้น กายของเรานี้ได้เกิดจากการรวมกันของกิเลสและตัณหา เราได้สละออกห่างแล้วจากกิเลสและตัณหาเป็นเวลานานนั้นไม่อั้น กายของเรานี้คือธรรมกาย และตามวิถีของชาวโลกเราจึงต้องผ่านมาจากครรภ์ของมารดา ในข้อความที่ผ่านมา หากพิจารณาข้อความที่ทำเป็นตัวขั้วไว้จะเห็นว่า คำสอนในมหาปิรินิหารสูตรของมหายาน มีแนวโน้มของการเป็นต้นเค้าในการขยายความต่อเติมเกี่ยวกับปฏิหาริย์ของพระโพธิสัตว์ในพระสูตรมหายานยุคหลังๆ เช่น ข้อความที่ว่า พระองค์ได้สละออกห่างจากกิเลสตัณนานนับไม่ถ้วน อาจทำให้เข้าใจไปว่าทรงหมดกิเลสแล้วตั้งแต่ยังเป็นพระโพธิสัตว์ ซึ่งบอกอีกว่า ที่ยังต้องผ่านจากครรภ์มารดาก็เพื่อให้เป็นไปตามวิถีของชาวโลกเท่านั้น เสมอนะบอกว่า อันที่จริงพระองค์ไม่ต้องทรงออกจากครรภ์มารดาก็ได้ ส่วนการออกจากครรภ์พระมารดานั้นเป็นเพียง