การเจริญพุทธธรรมสติในระดับโลกุตตระ : หน้า 439/604

อันนี้ การเจริญพุทธรรมสติในระดับโลกุตตระ อาจับได้ว่าสอดคล้องกับหลักการในพระไตรปิฏกบาลี ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตอบคำถามพระเจ้ามหานมะว่า โดยมากอธิษฐานสาวกกำดำรงอยู่ด้วยพุทธานุสติ (ดู 4.2.1.1; อง. ฉกก. 22/281/317) ส่วนในวิชชาธรรมกาย แนะแนวให้บริกรรมภาวว่า "สมาอาริ" ตั้งแต่ต้นเพื่อเป็นอุบายให้ใจหยุดนิ่ง เมื่อใจหยุดนิ่งดีแล้วให้ประคองใจหยุดนิ่งต่อไปโดยไม่ต้องบริกรรมภาวนาอีก ดังที่พระมงคลเทพมุนีแสดงธรรมไว้ว่า อรหันต์ เป็นคำพวกเรานำปฏิบัติธรรมชิดชูหน้าหนาว ถึงแก่นำมาใช้เป็นบทบริกรรมภาวนาในเมื่อนั่งสมาธิ (ธ. 16) ...แล้วให้บริกรรมภาวนา ประคองบริกรรมมนิมันติ้นไว้ว่าสมมาอะระหัง (ธ. 925) ที่บริกรรมว่านี้ ก็เพื่อจะประคองใจของเราให้หยุดสมมอะระหัง สมมอะระหัง ... พอหยุดนั่งไม่ต้องบริกรรมเพ่งเลย วางอารมณ์เลย ให้หยุดอยู่นั้นแหละ หยุดเท่านั้นแหละ อย่าไปนึกถึงมีดส่วานะ หยุดอยู่นั้นแหละ หยุดนั่นแหละเป็นตัวสำเร็จ (ธ. 927) อย่างไรก็ดี แม้จะหยุดบริกรรมภาวนาเพื่อประคองจิตให้หยุดในหยุดได้ต่อเนื่องขึ้น วิธีการของวิชชาธรรมกายยังอาจเรียกว่าพุทธารสุได้อยู่ นั่นเอง เพราะการหยุดนิ่ง ณ ศูนย์กลางกายนี้เป็นเหตุจูงใจไปสู่การเข้าถึง "พระพุทธเจ้าภายใน" ดังที่ท่านแสดงไว้ว่า