หลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธภ ุษฎร 1 ฉบับวิชาการ : หน้า 262/604

หลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธภ ุษฎร 1 ฉบับวิชาการ 3.2.4.3. อังกิวาลียสูตร67 อังกิวาลียสูตรเป็นอีกพระสูตรที่กล่าวเรื่องราวเกี่ยวกับตกฌาตตรรรณะและพุทธธาดา แปลเป็นภาษาจีนโดยท่านคุณภัทร ราว พ.ศ. 978-986 (ค.ศ. 435-443)68 และแปลเป็นภาษาทิเบต69 พบคำว่า ธรรมภาย (chos kyi sku หรือ 法身) ในฉบับภาษาทิเบต 17 แห่ง และในภาษาจีน 12 แห่ง มีประเด็นต่างๆ ดังนี้70 1. ตกฌาตเป็นธรรมภาย 1.1. [P176a4][D169a3] de bzhin gshegs pa’i rtag pa ther zug g.yung drung gi mchod bsił bar gyur pa l [P176a5] shis pa ni sangs rgyas te l de bzhin gshegs pa ni chos kyi sku’ol de bzhin gshegs pa’i snying po rga ba med pa’o zhes bya ba ‘di ni [D169a4] ‘phags pa’i lam yan lag brgyad pa yin par 如來常及恆 第一不變易 清淨極寂正覺妙法身 亦深如來藏 畢竟無衰 是則摩訶衍 具足八聖道 (T120 2: 532a20-29) 67 เนื้อหาจากงานวิจัย “ธรรมภายในคัมภีร์มหาปริวารสูตร” (ชัยสิทธิ์ สุวรรณวังกูล 2557) 68 The Korean Buddhist Canon: A Description Catalogue, accessed on 2nd May 2013. http://www.acmuller.net/descriptive_catalogue/files/k0410.html 69 การแปลคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาจากภาษาสันสกฤตเป็นภาษิต mencapaiเกิดขึ้นในช่วงระหว่างกลางพุทธศตวรรษที่ 13-14 (ราวคริสต์ศตวรรษที่ 8) สมัยพระเจ้า ซ่อง เหนด เถน ผู้แปลคือท่านอินมิตร (Jinamitra) และท่านสุรนทรโภี (Surendrabodhi) ซึ่งเดินทางมาจากเบอเรียนและอินเดียซึ่งเป็นท่านอสูรตรี และมีพระราชาอีกหลายพระองค์ที่อุทิศตนเพื่อบำเพ็ญเพียร (Ratnakaraska) เป็นผู้แปล (Ch’en, Kenneth K. S. 1946) ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ในรายงานการวิจัยของชัยสิทธิ์ สวรรคาวงศ์ (2557) แปลภาษาไทยโดยชัยสิทธิ์ สุวรรณวังกูล และสุมิตร วิฑูรชาตรี