การศึกษาเวทนาและสุขในพระพุทธศาสนา : หน้า 181/604

โซ รูอ ปรีติณา เวทนศึกษา-สุข-วิถี น ปรีติ ณ ปรีญจิ รูอสะ ปรีญจิ เวทนา สย สคุณ ปรีญจิ วิถนส ฯ ปรีญจิ ชิท-ชร- วีส-มรณสป โค-ปรีเทว-ทูพล-โทมณสต-อุษส ปรีญจิ ทูสสุข ทิว เวทิม (Glass and Allon 2007: 140) คำแปล: ภิกษุทั้งหลาย สำหรับภิกษุผู้มีศรัทธา ออก จากเรือนบวชเป็นผูไม่มีเรือน นี้เป็นความสมควรแก่ธรรม กล่าว คือ พึ่งเป็นผู้มาด้วยความหน่ายในรูปอยู่ พึ่งเป็นผู้มากด้วย ความหน่ายในเวทนา สัญญา สังขาร ในวิญญาณอยู่ ฯ ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มากด้วยความหน่ายในรูปอยู่... ย่อมร่อมในรูป ย่อมร่อม รอบในเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ฯ ภิกษุนั้น เมื่อรัอรอบใน รูป ร่อมในเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ย่อมหลุดพ้นจากรูป ย่อมหลุดพ้นจากเวทนา สัญญา สังขาร ย่อมหลุดพ้นจากวิญญาณ ย่อมหลุดพ้นจากความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย จาก ความโศก ความำร้า ไขความทุกข์ ความโทมนัส ความไม่กันส์ ความแห้งผาก ของใจ เรากล่าวว่า เขาย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ ดังนี้ ข้อความภาษาคานนารธีนี้ ตรงกับที่พบในพระไตรปิฎกบาลี (สอ. 17/83/50-1) ซึ่งเหมือนกันเกือบทุกประการ ต่างกันแต่เพียงการย่อความใน จุดต่างๆ และในตอนต้นอันหน้าที่พระสูตรคานนารธี กล่าวว่า “สำหรับภิกษุ ผู้มีศรัทธาออกบวชฯลฯ” แต่พระสูตรบาลีกล่าวว่า “สำหรับภิกษุปฏิบัติธรรม สมควรแก่ธรรม” เท่านั้น นอกจากนี้ยังมีข้อความแบบเดียวกันในสังยุตตคามะ ฉบับแปลภาษาจีนด้วย (T48 2:12a 18-26) (Glass and Allon 2007: 186) บทที่ 3 คันธาระ เอเชียกลาง และประเทศจีน | 149