หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พิทธิโรฒาน : หน้า 458/604

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พิทธิโรฒาน 1 ฉบับวิชาการ รู้แล้ว เรายินแล้วเราเข้าใจแล้ว เราก็ต้องทำใจของเราให้หยุด ทำใจให้หยุดอยู่ศูนย์กลางนั้น ทำใจให้หยุดเงียบ หยุดก็เข้ากลางหยุด กลางของกลาง ฯๆ ช้ายขวา หน้ากหลัง ล่างบน นอกใน ไม่ไป (ร.ร. 926; ดู 2.2) สำหรับประเด็นที่สอง การบรรลุอริยมรรคและอริยผลในหลักการของวิชาชรรมกายจะเป็นไปตามลำดับของอริยบุคคลแต่ละขั้น ตั้งแต่มรรคและผลเบื้องต่ำ ได้แก่มโนปฏิปัติมรรคและโมฏาปฏิบผล ขึ้นไปจนถึงมรรคและผลเบื้องสูงอันได้แก่ อรัตมรรคและอรัตผล ดังตัวอย่างพระธรรมเทสนาของพระมงคลเทพมุนีด้านล่างนี้ ... พอเข้าถึงดงวิญญุติญาณทสสนะแล้ว หยุดอยู่ศูนย์กลางของใจที่หยุดนั่นแหละ กลางของกลาง ๆๆ หนักเข้า ก็เห็นกายพระโสดา เข้าถึงภายพระโสดา อ๊ะ พอเข้าถึงกายพระโสดาก็รู้จักเงา นี้พระพุทธเจ้าพระอรหันต์ไปทางนี้ไม่ใช่ไปทางอื่นเลย แต่พอเข้าถึงกายพระโสดาและละเอียด ทำแบบเดียวกันอย่างนั่น หยุดอย่างเดียวกันนั่นแหละ หยุดอย่างนั่นแหละ พอหยุดเข้า รูปนั่งจริง ๆ เข้าถึงกายพระสกทาคาส สกทาคาละเอียด อนาคตะละเอียด กูรู้สติติดของใจเดียว พอเข้าถึงพระอรหัต พระอรหัตละเอียดยุแล้วหลุดหมด กามตันหา ภาวตันหา วิภาวตันหา ทุกขุปลามณี อย่างนี้เอง ถึงพระนิพพานเป็นที่ดิบแห่งทุกข์ พอถึงพระอรหัตก็เหี้ยนินพิพานแจ่ม เข้าพิพพานไปได้ที่เดียว (ร.ร. 200) 426 | ดร.ชนิดา จันทารศรีไคล