การทำความรู้จักกับธรรมกาย : หน้า 119/604

คำสอนเหล่านั้นกล่าวถึงธรรมภายในและหลายๆ ส่วนใหญ่จะใช้ในความหมายว่า เป็นธรรมชาติที่สะอาดบริสุทธิ์ บริบูรณ์ด้วยคุณธรรม มีความตื่นอยู่เป็นนิ่ง เป็นวงจิตที่แจ้งจรรลิงของพระพุทธองค์และเหล่าพระอรหันต์ ประกอบด้วยพระพุทธคุณและดำรงอยู่ภายในสรรพสัตว์ทั้งหลาย เป็นสภาวะอันบริสุทธิ์ภายในของผู้ตรัสรู้ธรรม เป็นกายแห่งธรรมที่ปราศจากการปรุงแต่งใดๆ ประกอบด้วยปัญญอันบริสุทธิ์และธรรมชาตที่บริสุทธิ์แห่งพุทธจิต เป็นออมตะ มีสภาวะที่ไร้ขอบเขต ไร้กาลเวลา เป็นแก่นแท้ทางจิตวิญญาณที่เป็นพื้นฐานแห่งการตรัสรู้ หรือเป็นความว่าง ธรรมกายคือ ตายแห่งการรับรู้ หรือเป็นความว่าง ธรรมกายคือ ตายแห่งการรับรู้ หรือเป็นความว่าง ธรรมกายคือ ตายแห่งการรับรู้ หรือเป็นความว่าง ๆ หมายถึงปรมัตถธรรมที่อธิบายไว้ในพระอิทธิธรรมบางก็แสดงว่า พระพุทธองค์ชี้ชัดว่าธรรมภายในเป็นอสังขตะ มีได้เกิดจากการปรุงแต่ง จึงประกอบด้วยคุณสมบัติอันดีงาม ได้แก้ ความสุขที่แท้จริง ความเที่ยงแท้ ตัวตน และความงามอันบริสุทธิ์ (หน้า 35; Sangharakshita 1985: 242-243) ธรรมกายคือกายแห่งหลักการที่สอ ไม่มีรู และไม่มีถ้อยคำ (หน้า 62; Takakusu 1975: 154) ความหมายของธรรมภายในมีสองนัย ได้แก้กายแห่งคำสอนที่ดำรงอยู่อย่างหลังจากพุทธปรินิพพาน และกายในอุดมคติที่ไร้ปอ้นได้แก่อการตรัสรู้ธรรม (หน้า 64-5; Takakusu 1975: 205) ธรรมกายเป็นกายแรกแห่งศิริายในธรรมชาติดั้งเดิมของพระพุทธองค์ และเป็นกายที่สูงส่งยิ่งใหญ่แห่งจิตวิญญาณ (หน้า 69; Blyth 1974: 113) และบ้างก็ว่าแนวคิดเกี่ยวกับธรรมภายในจะเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงหยิบยกขึ้นมารสร้าก่อนเสด็จดับขันธปรินิพพานเพียงไม่นาน (หน้า 67; McGovern 1922: 79)