การค้นพบคัมภีร์ในคันธาระ:ความรู้เกี่ยวกับธรรมกาย

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ

หน้าที่ 139 / 604

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการค้นพบคัมภีร์ในเขตคันธาระโบราณ รวมถึงชิ้นส่วนคัมภีร์ที่เขียนในภาษาต่างๆ เช่น สันสกฤตและภาษาคานาธรี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2435 จนถึงการตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2505 โดยเน้นการค้นพบในปี พ.ศ. 2474 และ พ.ศ. 2481 ที่เนาปุรซึ่งอยู่ใกล้กิลกิต ซึ่งเป็นจุดสำคัญในการศึกษาและเก็บรักษาคัมภีร์เหล่านี้ การศึกษานี้ได้เปิดเผยความสำคัญของคัมภีร์เหล่านี้ในทางประวัติศาสตร์และวรรณกรรม โดยมีการตีพิมพ์ผลการศึกษาอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน รวมถึงข้อคิดเห็นจากนักวิจัยที่มีชื่อเสียง

หัวข้อประเด็น

-การค้นพบคัมภีร์
-เขตคันธาระโบราณ
-ภาษาต่างๆในคัมภีร์
-ความสำคัญของการศึกษาโบราณวัตถุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อีกหลายครั้ง (Hartmann 1999) และมีการตีพิมพ์ผลการศึกษาที่ออกมาเรื่อย ๆ จนถึงปัจจุบัน คัมภีร์ที่พบส่วนใหญ่เป็นภาษาสันสกฤตก ภาษาจีน และมีภาษาท้องถิ่นอื่น ๆ ด้วย ในปี พ.ศ. 2435 พบชิ้นส่วนคัมภีร์ที่เขียนบนแผ่นไม้รีซ จากถ้วยอักษรโบราณในภาษาปรากฏของท้องถิ่นตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ซึ่งต่อมาเรียกว่าภาษาคานาธรี เนื้อหาเป็นคำาธรรมบท และรวบ 5 ปีต่อมาพบบชิ้นส่วนอื่น ๆ ของคัมภีร์เดียวกันเพิ่มขึ้นจนในที่สุดก็มีการรวบรวมเนื้อหาและตีพิมพ์ออกมาในปี พ.ศ. 2505 (Brough 1962) แม้คัมภีร์นี้จะพบในเขตเอเชียกลาง ซาโลมอนตั้งข้อสังเกตว่าอาจเป็นคัมภีร์ที่มาจากคันธาระมากกว่าที่จะเขียนขึ้นในเอเชียกลาง ด้วยเหตุผลหลายประการ (Allon 2008: 159; Salomon 1999: 101-4, 129-30) การค้นพบคัมภีร์ครั้งใหญ่ในเขตคันธาระโบราณเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2474 และอีกครั้งใน พ.ศ. 2481 ที่เมืองเนาปุร (Naupur) ใกล้กิลกิต ในตอนเหนือ

การค้นพบคัมภีร์ในคันธาระ : หน้า 139/604

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง