การฝึกสมาธิในพระพุทธศาสนา : หน้า 321/604

เดี๋ยวกั บ “อนุปิ สารี” ในมหาสติปฐมสูตรที่พระมงคลเทพมุนีแปลงไว้ว่า “เห็น เนื่องๆ” (ดู 3.3.2.1) ในขั้นตอนนี้ผู้ปฏิบัติจะรักษาระดับความต่อเนื่องของสมาธิซึ่งจะทั้งให้ “เห็นได้เนื่องๆ” และพัฒนาไปสู่ภาวะธรรมที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้นได้ มีข้อสังเกตว่า พระสูตรที่กล่าวถึงการทำสมาธิของพระโพธิสัตว์ผู้ปรารถนาพุทธภูมิขึ้น มีจำนวนไม่น้อยที่นิยมให้ฝึกสมาธิแบบพรานาสติ โดยอาจเริ่มต้นจากภาพพระพุทธรูป หรือเพียงแค่รู้สึกถึงพระพุทธคุณ ซึ่งนำไปสู่ประสบการณ์ภายในแบบ “เห็นพระ” ดั่งที่บันทึกไว้ในหลายๆ พระสูตร หลักการนี้ พบในแววชาวพุทธในเอเชียอาคเนย์ด้วยเช่นกัน ดังจะกล่าวต่อไปในบทที่ 4 3.3.2.5. สรุปสาระแห่งธรรมปฏิบัติโดยพระครูมาริษฐ์ นอกจากพระสูตรต่างๆ แล้ว คัมภีร์พระพุทธศาสนาในประเทศไทยยังมีฎารปฏิบัติธรรมอยู่ไม่น้อย และมีคัมภีร์สรุปสาระในการปฏิบัติธรรมไว้ด้วย หนึ่งในนั้นคือคัมภีร์ชื่อเหวี่ยเลี่ยงหว่าว(思 慧 要 法 The Abidged Essential T617) ที่แปลเป็นภาษาจีนโดยท่านคณะราษีพร จากลางพุทธศรษฐ รที่ 10-11 (Shi Guohua 釋果化 1999) แนะนำการทำสมาธิพรานาสติใน 4 ขั้นตอน ได้แก่ [footnote] เนื้อหาจากงานวิจัย “สมาธิบนศูนย์กลางกายาในพระพุทธศาสนาจีนยุคต้นและยุคโบราณ” (พระเกียรติศักดิ์ กิตติบุญโย 2557)