การปฏิบัติศาสนาในพุทธศาสนา : หน้า 491/604

เทอดังอั้น กี่ยวไกลแดนนี้พานอยู่เถ (ญาณกน. 48.4) อันใดเจ็บเป็นพยาธิได้กินอย่าพ้อยว่าให้คนอื่นกินยา ต่างๆ กระทำผิดคงประเภอึดังอั้น จึงจัดเวียนตายเวียน เกิดไปในรนรกรู้จักเลี้ยงจักสุดได้แล (ญาณกน. 56.1) พระมงคลเทพมุนีกล่าวไว้อั้คล้ายกันว่า การปฏิบัติให้ถึงได้เท่านั้นจึง จะให้ผลในทางปฏิเวท และแท้จริงแล้วการปฏิบัติได้ชื่อว่าเป็นหลักของศาสนา พุทธ จะนับถือศาสนาไปนานเท่าไรก็ไม่ได้ประโยชน์หากไม่ได้ปฏิบัติ จะปฏิบัติไปอย่างไรว่าไปเถอะ ปฏิบัติ เมื่อเข้าถึงปฏิญาณ แล้วก็เข้าสู่ปฏิภาว เป็นลำดับไป เข้าถึงโสดา โสดาละเอียด สกทาคาถา สกทาคาละเอียด อนาคา อนาคาละเอียด อรหัน อรหัน ละเอียด เป็นลำดับไปไม่คลื่นลล ละเอียด เอกหลักมา ปรับดองอะ ... นี่เรื่องนี้สำคัญ เพราะฉะนั้น การปฏิบัติศาสนา หรือ นับถือศาสนา ถ้าไม่ได้หลักพระพุทธศาสนาแล้ว จะนับถือไปสัก 50 ปี ก็เอาเรื่องไม่ได้ ถ้าได้หลักแล้วจะเอา เรื่องได้ (รร. 173) ทั้งวิชาชธรรมกายและโยคาวจรจึงมีหลักการสำคัญที่ชัดเจนร่วมกันใน วิธีปฏิบัติ (methodology) สู่ความหลุดพ้นว่า ต้องปฏิบัติสมาธิภาวนาเท่านั้น วิธีอื่นนอกเหนือจากนี้ไม่มี บทที่ 4 เอเชียอาคเนย์ | 459