การทำความเข้าใจปฏิกูลในร่างกายมนุษย์ : หน้า 187/604

ปฏิกูลสมิการปัพพะ ข้อกำหนดด้วยข้อปฏิกูลแห่ง ร่างกายของคนเรา แห่งฟัน หนัง เนื้อ ตามบาบีว่า อาต ภิ อิมสม ภาย เศาฯโลมามาย ทูปฏิกูล นั้นไม่ทราบด้านเลยปฏิกูล แห่งร่างกายนี้ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ที่ไหน ประสมกัน แล้วก็เป็นร่างกาย ล้านแต่เป็นดิน น้ำ ไฟ ลม ไป นี้เป็น ธาตุไฟพะ พอายในมนุษย์ ละเอียดออกจากกายมนุษย์หยาบแล้ว ก็เน่านกัน ทั้งนั้น เป็นปฏิกูลอย่างนี้ ปฏิกูลนั้นเป็นข้อที่ 5 (รร. 577) อสูาทานุสสีวิหรรณี เห็นตามอารมณ์อันอ่อนไม่งามอยู่ สำรวม แล้วในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้จักประมาณในโภชนะแ กเครื่องใช้สอย กินอยู่ บริโภค มีร่าสรปรารถนาความเพรียง ไม่คลาดเคลื่อน นั้น แหลละมารังควานไม่ได้ (รร. 516) ตต สุภามณี สมุทธเทวัปในเหตุนี้ ท่านทั้งหลาย ไม่ควรประมาท อย่าเสล่ออย่าเผลอตัว ถ้าเผลอตัวไป วันคืน ล่วงไป ๆ นะ ไร้อะไรนะ เราเองก็ช่างเถอะ ความตายไม่รอเลย ความตายไม่รอเลยสักวันทีเดียว วันคืนเดือนปีล่วงไปเท่านั้น (รร. 633) แม้จะกล่าวถึงเพียงการเจริญอสุขสัญญา มรรสัญญา หรือสัญญาใน ความไม่นิยมดี ซึ่งยังไม่ได้กล่าวถึงการเข้าสิ่งพระธรรมกายตาม แต่การเจริญ ภาวนาที่กล่าวไว้ในพระสูตร ศานารธนึงก็ตรงกับหลักการพื้นฐานในการ ปฏิบัติธรรมของวิชชาธรรมกายดังได้แสดงไว้แล้ว