ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโธปกรณ์ 1 ฉบับวิชาการ
เนื้อหาของบทสวดสรรเสริญในภาคผนวกของคัมภีร์นี้ เป็นเนื้อหาเดียวกันกับ "คาถาธรรมกาย" ที่พบในประเทศไทย ครอบคลุมเนื้อหาหลักทั้งสองส่วน ตั้งแต่ข้อความ สัพพุณญาณญาณบรสี จนถึง บุญปูมอุอนุสรทีพฟฟ และยังมีคำลงท้ายเพื่อเป็นการจบบทสวดสรรเสริญเพิ่มเติมว่า ธมฺมิยา ปุริญฺยวา ญาณุภา แผ่ลว่า "บทสวดพระธรรมกายที่สมบูรณ์แล้ว"
ในตอนจบคาถาสรรเสริญพระธรรมกาย คัมภีร์มีข้อความสรุปตอนท้ายเป็นภาษาเขมรว่า "นรชนใดมิสาการพระธรรมกาย สรรเสริญในองค์พระผู้มิ บุญ หากใคร ๆ ได้กราบไหว้ สวดธำสิก หรือศึกษาทุก ๆ วัน จะปรารถนาสิ่งใด ก็จะได้สมหวังทุกประการ"
ข้อความที่กล่าวข้างต้นกล่าวถึงการนำคาถาธรรมกายมาเป็นบทสวดเพื่อความเป็นสิริมงคล เพื่อเน้นมงบ่งความสำเร็จและสมหวังในสิ่งที่ปรารถนา ด้วยอำนาจแห่งพุทธคุณ
4.1.1.6. หนังสือ “การเจริญธรรมาแบบโบราณ” ของกัมพูชา
หนังสือ “การเจริญธรรมาแบบโบราณ” ภาษาเขมร ฉบับของวัดเชต พน จังหวัดกำปงจามา ประเทศกัมพูชา มีเนื้อหาสอนสมาธิถวาย และในตอนท้าย (หน้า 90-100) ได้พรรณาเอาข้อความที่เป็น “คาถาธรรมกาย” ไว้ด้วย
เนื้อหาคาถาธรรมกายภาษาที่ผนวกไว้ในตราเจริญภาคฉบับนี้ มีข้อความตรงกันกับคาถาธรรมกายที่พบในประเทศไทยทั้งสองส่วน คือส่วนที่
[มีคำอธิบายอธิบายเพิ่มเติมได้จาก “สมาธิอาวในคัมภีร์โลนาขม” (พระปอหม่าร มหาโย 2557)]