หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 92/604

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในด้านการเผยแผ่และสอนธรรมปฏิบัติ ทุกวันพระและวันอาทิตย์ท่านจะเผยพระธรรมเทศนาแก่ประชาชนทั่วไปด้วยตนเองเป็นประจำ และทุกวันพฤหัสบดี จะสอนการทำสมาธิแก่พระภิกษุ สามเณร อุบาสา อุบาสิกาที่อยู่ในวัดปากน้ำ และที่มาจากวัดต่างๆ รวมถึงประชาชนทั่วไป มีพระภิกษุสามเณร และญาติธรรมจากทั่วประเทศเดินทางมาเรียนธรรมปฏิบัติกับท่านนับได้เกือบสองแสนคน นอกจากนี้ ท่านยังส่งพระภิกษุและอุบาสิกาที่ได้ธรรมภายในแล้วไปเผยแผ่ธรรมปฏิบัติทั่วทุกจังหวัดในประเทศไทยด้วย กิตติศัพท์การเผยแพร่ชาวธรรมภายในของหลวงพ่อวัดปากน้ำเล่าสือลไปไกล เป็นที่รู้จักในทุกชนชั้น นำมาซึ่งคำสรรเสริญและพากษ์วิจารณ์ในเวลาเดียวกัน มีมาสอบสวนปฏิบาทของท่านเป็นความลับทั้งพระและมาราวาส และได้ความเข้าใจที่ถูกต้องดั่งมาครับไป แม้ท่านจะทราบดีถึงข่าวลือทั้งหลายแต่ท่านมีได้เดือดร้อนใจ ดังที่ท่านเคยกล่าวกับสมเด็จพระอรึงคตาคุณ (ปุ่น ปุณณสิริมหาเถร) ว่า คนเช่นเราไม่ใช่ปัญญา ชั่วก็รู้ดี เห็นดี เราจะว่าตัวเราเองเพราะความปรารถนา ทำไม ที่เขาพูดหาเราอย่างนั้น บางคนจะไม่รู้จักว่า "ธรรมกาย" อยู่ที่ไหน หมายเอาใครเขาอภัยความไม่รู้ซว่าเราผู้ตั้งใจปฏิบัติด้วยดี เมื่อผู้ 16 เรื่องนี้มาถกกล่าวไว้ในหน้า 104-106 ในความว่า "อาณภาพธรรมภายใน" โดย สมเด็จพระธีราจารย์ คตุณ (ปุ่น ปุณณสิริมหาเถร) ในหนังสือ ประวัติหลวงพ่อวัดปากน้ำและคดีสมภาร (2529) พิมพ์โดยวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ และหน้า 15-18 ในคำบรรยายครั้งที่ 1 โดยพระเทพปัญญาในหนังสือธรรมภายใน (2499) จัดพิมพ์โดยแล้วม อนุรัตน์ 17 คาดว่าเป็นช่วงเวลาที่สมเด็จพระอริยวงศาคุณยังทรงสมศักดิ์ดีที่ พระธรรมิดล