หลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 536/604

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ซึ่งมีอยู่ในภูมิภาคหนึ่งแต่ถาไม่พบในอีกภูมิภาคหนึ่ง ซึ่งอาจมีหลายเหตุผล ดังตัวอย่างต่อไปนี้ 5.2.3.1. พระพุทธองค์ทรงมีคุณเหนือกว่าพระอรหันต์แม้จะตรัสรู้ นิพพานเดียวกัน หลักการนี้พบในโศลกสรเสริญพระพุทธคุณที่ประพันธ์ในประเทศอินเดียราวกลางพุทธศตวรรษที่ 7-8 เป็นฉบับส่วนคัมภีร์ที่พบจากเอเชียกลาง บรรยายพระพุทธคุณว่า สูงส่งและกล่าวว่าพระพุทธคุณนั้นเหนือกว่าคุณของพระอรหันต์มากมาย นัก แม้จะตรัสรู้ นิพพานเดียวกันก็ ตาม (3.1.9) พบหลักการเดียวกันแสดงไว้ในพระไตรปิฎกบาลี และในคัมภีร์อาขัชจีน (3.2.5.2) ซึ่งน่าว่าตรงกันกับคำสอนของพระพุทธศาสนาต่างสายการเผยแผ่และต่างภูมิภาค ดังนั้นแม้จะไม่พบในหลักฐานที่เป็นพระสุธรรมหายานในคันธร หรือ เอเชียกลาง และในคัมภีร์พระเวทท้องถิ่นน่าศึกษา ก็อาจเป็นเพราะคัมภีร์ที่นำมาศึกษานั้นมีความจำกัดทั้งประเภทของคัมภีร์ที่เลือกมา ดังที่แสดง ไว้งั้นแต่ต้น และความจำกัดของคัมภีร์เก่าเท่านั้น การที่พบเป็น คำสอนที่ตรงกันกับต่างสายการเผยแผ่คือบาลี และยังพบในอาคะมะจีณด้วย นี้ ก็เป็นเครื่องรับรองถึงการเป็นหลักการกลางร่วมกันในพระพุทธศาสนาต่าง นิภายได้ในระดับหนึ่ง การศึกษาเพิ่มเติมในกลุ่มคัมภีร์ที่กว้างกว่านี้น่าจะช่วย ให้ยืนยันประเด็นนี้ได้แน่นขึ้น 5.2.3.2. พระโพธิสัตว์ธรรมเป็นกาย ในคัมภีร์ที่พบจากคันธรและเอเชียกลาง มีขึ้นส่วนของคัมภีร์มหายาน หรืออาจเป็นของนิภายหลักบางนิภาย ซึ่งกว็าการสันนิษฐานว่าเป็นของ