หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 240/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ด้วยความถือกฎต่อสัตว์โลก พระผู้นำโดยวิเศษ จักทรงนำเหล่าสัตวหลายแสนชีวิตไปสู่คุณวิษณุแล้วจากนั้น จักทรงเสด็จเข้าสู่พระนิพพาน เนื่องความของคาถานี้มีความชัดเจนในตัว บอกความว่าจะธรรมกายเป็นส่วนสำคัญของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าในอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคตก็ตาม อย่างไรก็ดี แม้ว่าการสรรพสัตว์ให้เข้าถึงคุณวิษณุและหลุดพันจากวิษณุสวรรค์นั้นต้องอาศัยธรรมกายในขณะที่เป็นภายแห่งการรัสธรรม หากแต่บทของคำว่า ธรรมกาย ในบทนี้ ชวนให้เข้าใจว่า บางท่านผู้เขียนอาจหมายเอาคำสอนของพระพุทธองคืเป็นเครื่องแนะแนวสัตว์ให้พ้นจากทุกข์ในวัฏสงสารว่าเป็นธรรมกาย ก็ได้ ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นแสดงว่าการตีความธรรมกายว่าหมายถึงคำสอนของพระพุทธองค์ในท้องถิ่นคันธนาคมะนั้นเริ่มเมื่อตราวพุทธศตวรรษที่ 11 เป็นอย่างช้า (ใน 3.2.1.1 ในทำนองเดียวกัน เป็นไปได้ว่ามาเข้าใจนี้เริ่มต้นในอินเดียราวพุทธศตวรรษที่ 9-11 เป็นอย่างช้า) 3.2.4. มนุษย์และสรรพสัตว์มีธาตุแท้แห่งความเป็นพุทธะอยู่ภายใน ความเข้าใจว่าภายในมนุษย์และสรรพสัตว์มีธาตุแท้แห่งความเป็นผู้รู้แจ้งอยู่นิยมเรียกกันว่าแนวคิดตาดตครรภมีปรากฏในพระสูตรมหายาน