หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 406/604

หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พุทธเจ้า และพระอริยอื่นๆ ย่อมได้ถือว่า ข้ามเจ้าได้เห็นแล้ว ด้วยการเห็นอธรรมหมิใช่ด้วยเพียงเห็นรูปกาย54 ในข้อนั้นบทว่า ทัฐิรโห เม โส ภควา ความว่า หม moi ฉัน ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เองพระองค์ นั้นโดยประจักษ์ ด้วยอัฐฐุอณู โดยการเห็นโลกรธรรมที่ได้ เห็นแล้วด้วยตนเอง55 เนื้อหาของการเจริญพุทธานุสรณ์ในพระไตรปิฎกและอรรถกถากปิ งชื่น นว่ามีความสอดคล้องกันกับหลักการของวิชชาธรรมกาย ทั้งในเรื่องของวิธี การเบื้องต้นที่ให้วามใจไว้ภายในตัว วิธีการในระดับที่สูงขึ้นไป คือให้หยุดใจ ให้มันภายในสมาธินิดที่เข้าสัง่นั้นๆ เรื่อยไป รวมทั้งการที่ผู้นั่งบูรณธรรม สามารถมองเห็นพระพุทธเจ้าด้วยใจอย่างชัดเจนเหมือนเห็นด้วยตา ซึ่งหมาย ถึงการเห็นพระธรรมกายอันเป็นเหตุแห่งการสิ้นสุดสุขว่าสุขสงสาร ทั้งหมดนี้ เป็น หลักการเดียวกันกับที่กล่าวไว้ในวิชชาธรรมกาย [Note: The text contains some errors and inconsistencies, likely due to OCR misrecognition.]