หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์ทุเถโบราณ : หน้า 176/604

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์ทุเถโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3.1.4. ต้องทั้งรู้ทั้งเห็นจึงกำจัดเลสได้ คัมภีร์ภาษา คานซารี่ที่กล่าวถึงนี้10 มีอายุจาก ค.ศ. 683 (ค.ศ. 140)11 เนื้อหาที่เกี่ยวข้องตรงกันกับวิชาสูตรหรือวาวสูตร ในสังยูตนิกายบาลี นิทานวรรด และในสังยูตตามนะในพระไตรปิฏกแปลภาษาจีน (Glass 2007: 193-4) มีเนื้อหาที่ตรงกันกับหลักการในวิชาธรรมกายดังนี้ ชญาณ ศิษเงา ปศส อาสน กูโด้ ว่าสิม ณ อชฌท ณ อปฺฑกาส ชนฺท กษฺณกษฺฑ อุปฺบาท กสนกษฺฑ อุปฺบาท อถวน กยฺย บสฺสิตอย โอเรโออย รูส สุมทอ อย รูส อโสตโม อย เวโร อย สเต โอ สเต โย สุเปร อย วิญฺญโน อย วิญฺญส สุมโมๆ อย วิญฺญเส อสตฺตโม เอว โอ ชนฺท เอว ปฺณฺฑก ยสนฺท ยมิม ฯ (Glass and Allon 2007: 140)12 10 เป็นคัมภีร์คานซารี่ชั้นที่ 5 ในกลุ่ม Senior Collection สำนักฐานว่าจะแพบทีดดา ประเทศอัฟกานิสถาน ลักษณะของคัมภีร์และเนื้อคัมภีร์ทั้งชุดที่ดูจะเป็นประเภทเดียวกันบีชี้คัมภีร์ในกลุ่มนี้น่าจะเขียนขึ้นเป็นชุดในช่วงเวลาเดียวกัน แล้วบรรจุไว้เพื่อเก็บรักษา โดยถือเป็นการทำบุญ (Allon 2007: 3) 11 ผลของการตรวจวัดอายุคัมภีร์ด้วยวิธีวิทยาศาสตร์ที่เรียกว่า Radio-carbon dating ร่วมกับการประเมินอายุคัมภีร์จากข้อความระบุในเดือนปีที่จารึกในฉบับตัวหมั้อและฝากอธิบายรึมให้ข้อสรุปว่าคัมภีร์ฉบับนี้น่าจะเขียนขึ้นในราว ค.ศ. 130-140 (Allon 2007: 4-5; Salomon 2003: 76-8) การประเมินอายุคัมภีร์ฉบับนี้ที่ 5 นี้อาจอธิบายไว้ใช้อิทธิรยว่าน่าจะเป็นราว ค.ศ. 140 (Glass 2007: 105-6) 12 ในพระไตรปิฎกบาลี สังยุตตนิกาย มีข้อความคล้ายคลึงกัน: ชานโต๋ กิจฺจา โปลสโต อาสวก ชโย วํทาม โอ อานโต โอ ปุบสโต ฯ ญฺญา โก ปุสโล ชนฺโต ก็ ปสโล ฯอาถ วานิ ชโย โอํ โอ วิรุฬ ฯ อิติ รูปส สมุโธ ฯ อิติ รูปส อถูลฺโภ อถูลฺโภ ฯ อิติ สญฺญา ฯ อิตฺติ สํญฺญา ฯ อิติ สุขา ฯ อิติ สุขา ฯ อิติ วิญฺญานํ อิตฺถิ วิญฺญานาส สมุโธ ฯ วิญฺญานํ สสมุโธ ฯ อิติ อถูลฺโภ ฯ อิติ สุงฺขา ฯ อิติ สุขา ฯ โอ โภ วิภาคา ซานโต เอวํ ปสโล ฯ (ส.นิ. 16/68/35) ส่วนในพระไตรปิฎกฉบับ พม่า ที่ T263 2: 67a22-c3