หลักฐานธรรมในภาคีมภีร์ทุทธโบราณ 1 : หน้า 204/604

หลักฐานธรรมในภาคีมภีร์ทุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ชัดเจน กล่าวคือ ตั้งแต่เริ่มต้นก็กล่าวไว้ว่าเป็นพระสูตรที่ประมวลหัวใจคำสอนในมหายานซึ่งไม่อาจหาได้จากที่ใด ทั้งยังระบุชื่อคัมภีร์มหายาน 7 พระสูตร โดยเฉพาะมหาสันนิบาติ ซึ่งเป็นพระสูตรมหายานที่เขียนขึ้นในยุคหลังและเป็นพระสูตรใหญ่ที่รวมเนื้อหาของพระสูตรมหายานที่สำคัญๆ ไว้ด้วยกัน แสดงว่ารัมศรีสูตรฉบับภาษานี้เขียนขึ้นในภายหลังมหาสันนิบาตด้วยวัตถุประสงค์ตรงกันข้ามกันคือเพื่อสรุปคำสอนมหายานไว้ อย่างรวบรัด แต่ชัดเจน นอกจากนี้ในตอนท้ายที่กล่าวถึงอนิสสังของการคัดลอกและเผยแพรพระสูตรนี้ออกไปรูปแบบเฉพาะของพระสูตรมหายาน เช่นกัน ส่วนในแบ่งของความเหมือนและความต่างกันกับหลักการของวิชชาธรรมกายั้นอาจพิจารณาจากโครงสร้างในส่วนต่างๆ ดังนี้ 1. รายการธรรมะที่ประมวลรวมกันแล้วสรุปว่ามีเป็น ธรรมศรีร (ร่างแห่งธรรม) นั้น ดูจะเทียบกันได้อย่างหลวมๆ กับคาถาพระธรรมายที่พบในเอเชียอาคเนย์ที่กล่าวถึงคุณธรรมต่างๆ ว่าเปรียบได้กับอวัชะต่างๆ ของพระธรรมกาย แต่เนื่องจากรายการธรรมะในธรรมศรีสูตรมีได้เพียงคุณธรรมหรือคุณวิเศษเท่านั้น แต่ยังมีปฏิบัติ เช่น อานาปานสติ อสูสะ เป็นต้น รวมทั้งยังมีปฏิจจุบุปบาท และอริยมรรคie รวมทั้ง กฤษณายณะ23 ซึ่งเป็นธรรมที่ต้องทำให้แจ้ง ไม่ใช่คุณธรรมของพระธรรมกายหรือของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงไม่อาจนับได้ว่าธรรมศรีสูตรนั้นเทียบได้กับคาถาพระธรรมกายอย่างสมบูรณ์ และยังไม่มีอะไรชัดเจนในความสอดคล้องกับหลักการของวิชชาธรรมกาย