การบำเพ็ญบุญและบาปในวิชชาธรรมกาย : หน้า 507/604

พระมงคลเทพมุนี (สด จนทสโร) กล่าวไว้ในท่านองเดียวกัน แต่ในบางครั้ง ท่านจะใช้คำแทนบุญว่า ฝ่ายขาวในวิชชาธรรมกาย บุญและบาปเหล่านี้เห็นได้ด้วยธรรมกาย ทั้งฝ่ายสุจริตและทุจริตต่างซ้อนอยู่ในดาวธรรมทำให้เกิดเป็นมนุษย์คอยอำนวยการให้ได้ทำบุญทำบาป เมื่อเป็นดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องนำเพื่อนไหวให้จงอยู่ในฝ่ายขาวเสมอ กล่าวคือต้องทำให้จขาวใสสะอาดได้ไปตลอดสุดไม่ลงตายไปสู่อสงคต ถ้าเราคอยระวังรักษาไว้ให้ดี บำเพ็ญสมาธิให้ดวงขาวใสปรากฏอยู่ในศูนย์กลางกายเสมอ เราจะทำอะไรขึ้นไปในทางดี พูดอะไรพูดไปทางดี คิดอะไรคิดไปทางดี เพราะฉะนั้น จึงควรบำเพ็ญพุทธคุณให้เป็นฝ่ายขาวเสมอ เวลาจะตายถ้าปล่อยให้ไปตกอยู่ฝ่ายดำ เรียกว่าหลงตาย จะไปสู่อสงคต ถ้าอยู่ในฝ่ายขาว เรียกว่าหลงตายจะไปสุดคติแท้ จึงเป็นการจำเป็นยิ่งที่จะระวังให้อยู่ฝ่ายขาว (รร. 54) ส่วนในทางโยคาวจรแม้ว่าจะส่งเสริมให้บุคคลดำรงตนอยู่ในฝ่ายบุญ แต่ก็ไม่ปฏิบัติเสมอนุยิ่งระคนด้วยส่วนของบาป หรือโอกาสลูกชักนำจากบาป สิ่งเกิดมากับมนุษย์ตั้งแต่หลังปฏิสนธิและพัฒนาขึ้นเป็นร่างกาย โดยแสดงเป็นบุคลาธิษฐานไว้ในดัศรีบัวระพันธะว่า สิ่งที่ปรุงแต่งเป็นกายมนุษย์นั้น มีมายกุศลธรรมมาช่วยสร้างรูปร่างสีส่วน และสัตว์วนฝ่ายอกุศลมาช่วยสร้างสองส่วน รวมทั้งสิ้นเป็นหกส่วน แบ่งออกเป็นวัตถุทั้งหก ได้แก่ จักวัตถุ โสด วัตถุ มาณวัตถุ ชิวหาวัตถุ กายวัตถุ และจิตวัตถุ ทั้งหมดนี้เป็นอายตนะภายในที่พร้อมจะรับรู้สิ่งที่มักระทบหรือสัมผัสจากภายนอก อันได้แก่ รูป รส