คำสอนและอารยธรรมก่อนพุทธศตวรรษที่ 25 : หน้า 419/604

ดินแดนอาเซียอาคเนย์ ก่อนพุทธศตวรรษที่ 25 (Crosby 2000:141) มีคำสอนเก็บรักษาไว้ในคัมภีร์โบราณและกระดาษพับสที่จากรึกด้วย “อักษรธรรม” ซึ่งเป็นอักษรที่ใช้แพร่หลายในกลุ่มอารยธรรมไทย-ลาว ตั้งแต่เชียงรุ่งสู่สองฝันนาในประเทศไทยจีน เชียงตุงในพม่า ดินแดนล้านนา ลาวหรือล้านช้าง และภาคอีสานของไทยในปัจจุบัน และในคัมภีร์ใบลานอักษรเบรม ในประเทศไทยก็มีอยู่ ภาพที่ 23 คัมภีร์พูทธรรค์ อักษรธรรมอีสาน การศึกษềกับคำสอนของโยคาวจรในแวดวงวิชาการเริ่มต้นขึ้นราว 40 ปีที่ผ่านมา เมื่อบิซอท (Bizot) นักวิชาการชาวฝรั่งเศสได้ศึกษาคัมภีร์โบราณภาษาเขมรและพบว่าคำสอนในพระพุทธศาสนาต่างกล่าวมีลักษณะเฉพาะของท้องถิ่น (indigenous uniqueness) ที่ไม่เคยเป็นที่รับรู้กันมาก่อน เพราะที่ผ่านมการศึกษาพุทธศาสนาในอาเซียนเองได้จำกัดขั้วในเมืองใหญ๋ และใช้แต่ข้อมูลจากกลุ่มนักวิชาการด้วยกันเองมากกว่าที่จะรับข้อมูลจาก