ชมพูทวีป: แหล่งสร้างบุญบารมีในพุทธศึกษา : หน้า 510/604

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 4.3.3.2. ชมพูทวีปเป็นแหล่งสร้างบุญบารมี¹³¹ โยคาวจรกล่าวถึงชมพูทวีปว่าเป็นสถานที่ที่มนุษย์จะสร้างบุญบารมี และชดใช้เวรกรรมแก้กันในระดับหนึ่ง และการที่จะพันทุกข์ได้จะต้องทำโดยการแสงหาดวงแก้วที่มีลักษณะสายใส ซึ่งมีอยู่ในชมพูทวีปเท่านั้น แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าที่ทรงพนพุทธก็ยังได้แก้วนี้ดังกล่าวว่านั้่นในชมพูทวีบนั่นเอง โดยยืนนี้ ชมพูทวีปจึงเป็นสถานที่หรือภาพเดียวที่จะปฏิบัติตนให้ได้โลกุตตรธรรม หรือดวงแก้วที่จะนำไปสู่ความหลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ เมื่อว่ากันไปเกิดในเมืองชมพูทวีนนั้น ก็ฯลฯได้กระทำบาปกรรมต่างๆ แล้ว และก็ฯลฯได้ก่อเวรบาดหมางและบาปนั้นก็ฯลฯตามมาดตามตอบตนแล้ว อื่นยังเขาก็ฯลฯได้ไปใช้ชาติด อันจะก็ฯลฯได้รมานาทานกรรมแก่นุภูวิบากหนักหนาและด้วยเหตุว่าได้ไปเกิดในเมืองชมพูทวีบนั้นแล เหตุดังนั้นข้าก็จึงอยากไปเกิดในเมืองชมพูทวีบนั้นก็ฯลฯเท่านี้ นั่นน่ะเทวดาจึงกล่าวเอาไว้ดุรนาง ผิวนางงบไปเกิดในเมืองชมพูทวีป ดังนั้นนางก็ได้ยังแก้วนี้อันนั้นแล แม้ว่าพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกโพธิ์เจ้าก็ดี ก็เทียบยอดได้พันจากทุกข์อันนั้นก็ฯลฯด้วยเดชแห่งแก้วอันอยู่ในเมืองชมพูทวีบนั่นแล (บรรจ. 1.44.1) พระองค์ทรงกล่าวถึงโลกมนุษย์ไว้ในทำมนเดียวกัน ¹³¹ นำมาจากงานวิจัย “สมภาราณในคัมภีร์อักษรธรรม” (กิจกชัย เอื้อเกษม 2557) 478 | ดร.ชนิดา จันทารศรีโสฬ