นิพพานและพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 193/604

อย่างไร เยี่ยมกว่าทั้งหมด (ธร. 843) เมื่อถึงนิพพานแล้ว ก็จะได้รับสุขอันวิเศษในสากลที่เดียว นี่เป็นชั้นๆ ไปดังนี้ (ธร. 555) กล่าวได้ว่า ความเข้าใจเกี่ยวกับสุขในนิพพานในวิชชาธรรมกาย ไม่แตกต่างจากที่กล่าวไว้ในคัมภีร์โบราณรว พุทธศตวรรษที่ 8-9 และที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฏกบาลีถึงปัจจุบัน 3.1.9. พระพุทธองค์ทรงมีพระคุณเหนือกว่าพระอรหันต์แม้จะตรัสรู้ นิพพานเดียวกัน ดังมีนี้บัณฑิตย์ในภาษาสันสกฤต พบจาก 2 ท้องในเอเชียกลาง มีอายุรวกาลพุทธศตวรรษที่ 9-11 และพบเป็นชิ้นเล็กๆ จากบามิยัน อายรวปลายพุทธศตวรรษที่ 10-13 ด้วยเนื้อความเป็นคาถาสรสฤษดิคุณพระสัมพามพุทธเจ้าที่มีความยาว 400 โคลง ชื่อว่า "ดุสิตกา สโตตระ" เป็นงานประพันธ์ของชาวพุทธมหายานยุคต้นซึ่งมีชื่อเสียงในด้านความไพเราะและสะสวยของภาษา ผู้ประพันธ์คือ มาตดกุจฺ (Hoernle 1916b: 75; Hartmann 2002: 305) ชาวอินเดียมีอายุอยู่ในรวกาลพุทธศตวรรษที่ 7-8 (Rahder 1953: 172)^ ^19 ภิกขุจิ๋ง พระภูมิชาวจีนนับเดินทางไปอินเดียและพำนักที่มหาวิทยาลัยนาลันทาเป็นเวลา 10 ปี ระหว่าง พ.ศ. 1218-1228 (ค.ศ. 675-685) บันทึกไว้ว่า บงสรสเสร็จพระพุทธองค์ทั้งสองบทที่ประพันธ์โดยมาดกุจฺเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางในอินเดียทั้งในสมัยหลักและมหายานในอินเดียยุคนั้น ผู้ที่ว่านเป็นพระภิกษุจะต้องเรียนโศกโลกเหล่านี้ที่สามารถท่องจำได้ 5 และศีล 10 ได้ เมื่ออัจฉโตโลกเหล่านี้แล้วจึงจะได้เริ่มเรียนพระสูตรอื่นๆ (Hoernle 1916a: 59)