การทำสมาธิและการไม่ยึดติดในพระพุทธศาสนา : หน้า 303/604

การที่ท่านแนะนำให้อาวางใจเลยๆ ไม่ตุ้นเต้น ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ ไม่ให้ดียึดติดกับสิ่งที่เห็นอยู่ ทั้งในแง่ของความชอบและความชัง เป็นหลักการที่จะทำให้ใจหยุดนิ่งยิ่งไปกว่เดิม ดังที่พระมงคลเทพมุนีเรียกว่า “หยุดในหยุด” เพื่อให้ใจปล่อยผ่านประสบการณ์ที่เข้าถึงในปัจจุบันเข้าไปสู่ระดับที่ละเอียดขึ้นได้ วิธีการทำสมาธิที่เรียวไว้ในปฏิรูปปนสมาธิสุตรนี้ เป็นการทำสมาธิที่แนะนำสำหรับพระโพธสัตว์ทั้งหลายเพื่อพัฒนาคุณธรรม คุณสมบัติ และคุณวิเศษ ของพระโพธิสัตว์ให้เป็นผู้ตรัสรู้ธรรม โดยระลึกถึงพุทธคุณของพระพุทธเจ้าที่ทราบว่ามีอยู่ในทิศใดทิศหนึ่ง หรือระลึกถึงพระนามของพระองค์ (เช่น อมิตาภพุทธเจ้า ในทิศตะวันตก เป็นต้น) มิจฉไม่ออกแวก ระลึกถึงพระพุทธเจ้าอยู่ร่ำไป และมีใจไม่ติดในคน สัตว์ สิ่งของ ฯลฯ ในที่สุดจะเห็นภาพพระพุทธเจ้าปรากฏอยู่ต่อหน้า หรือมีอะนั้นก็จะเห็นในความฝัน มีรูปงามเหมือนแก่ไพฑูรย์ และได้ฟังคำสอนจากพระองค์ด้วย นอกจากนี้ ยังมีข้อความที่น่าสนใจจากพระสูตรซึ่งสอดคล้องกันกับวิชชาธรรมกายดังนี้ เมื่อถามเขนายในกายเข้าไปเรื่อยๆ แล้ว ด้วยความที่ไม่ยึดติด (หรือใส่ใจ) ในรูป ๆ ๆ พระโพธสัตว์ไม่เห็นธรรมใด ๆ ทั้งสิ้น แต่กระนั้นท่านก็ไม่คิดฟุ้งซ่าน และก็ไม่ได้ตามดอดหรือหาหนวากแต่อย่างใด ท่านไม่มีความยึดติด และไม่มีความสงสัยในธรรม และ “เมื่อใส่ใจที่จะเห็น” ก็จะมองเห็นพระพุทธเจ้าจำนวนมาก พระอรหันต์จำนวนมากได้