การค้นพบวิชชาธรรมกายและภูมิปัญญา : หน้า 551/604

บรรลุบาลมีขึ้นที่สุดแห่งภูมิปัญญาอยู่ (ม.ม. 13/348/334) อรรถาถามชัชนิกายนิยายยายความว่า ที่ว่า พระสาวกได้รับบรรลุบาลมีนั้น เป็นที่สุดแห่งอภิญญานั้น หมายถึงการบรรลุพระอรหันต์ตนเอง (MA.III.260) พุทธวิธีในการ “เนรมิตกายอันเกิดแต่ใจ” หรือการ “เข้าสังกายภายใน ที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกายจีงเป็นทั้งผลอันประณีตแห่งความเป็นสมณะ และเป็นการปฏิบัติที่นำไปสู่ความหลุดพ้นจากวัฏสงสารในที่สุด ซึ่งนับเป็นหลักการเดียวกันกับที่กล่าวไว้ในวิชชาธรรมกายในอุรำและอันนับว่าเป็นหลักฐานชื่นสำคัญที่รองการมีอยู่ของ “กายภายใน” ที่สามารถเข้าสิงได้ดังที่พระมงคลเทพมุนีได้กล่าวไว้ 5.3.4. บทสรุปคำตอบเกี่ยวกับการค้นพบวิชชาธรรมกายของพระมงคลเทพมุนี ข้อพิจารณาที่แสดงไว้เป็นลำดับข้างต้น ทำให้ได้ข้อสรุปดังนี้ 1. การที่พบหลักฐานธรรมในคัมภีร์ทุรคโบราณ ในทั้งสองภูมิภาคที่เป็น (หรือเคยเป็น) แหล่งสำคัญในการเผยแพร่พระพุทธศาสนา บ่งบอกว่าคำสอนในวิชชาธรรมกายเป็นคำสอนเก่แก่อนุสรณ์พระพุทธศาสนาจริง 2. หลักการที่แนะนำให้หยุดใจไว้ในศูนย์กลางกาย และในกลางของกลางเรื่อยไป รวมทั้งประสบการณ์จากการปฏิบัติที่เป็นระบบ เป็นขั้นตอนชัดเจน ที่แตกต่างหรือเกินกว่าสิ่งที่ระบุไว้ในคัมภีร์ทุรคโบราณเหล่านั้น บ่งชี้ว่าวิธีการดังกล่าวเป็นสิ่งที่พระมงคลเทพมุมนั้นค้นพบเองจากการปฏิบัติ ซึ่งเกินกว่าที่ได้รับถ่ายทอดมาจากครูอาจารย์ บทที่ 5 สรุปและอธิบายผล | 519