ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ทุธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ
เหมือนแก้วไฟรุ้ง เป็นฉัพพรรณสี (แผ่รอบทิศ) ทั้ง 10 ทุกสี... ศิลอนาคามผล มีแสงสว่างเหมือนแก้วปทุมรัตน์ เป็นฉัพพรรณสี (แผ่รอบทิศ) ทั้ง 10 ทุกสี... ศิลอรหัสผล มีแสงสว่างเหมือนแก้วมณีรัตน์ เป็นฉัพพรรณสี (แผ่รอบทิศ) ทั้ง 10 ทุกสี...(มูลพ. 5/1-6/1)
โลกุตธรรมที่มีชื่อเรียกว่า “ไฟ” หรือ “บุญ” เหล่านี้มีอานุภาพในการนำพาผู้ “ถือเอาได้” หรือ “รู้จัก” ซึ่งหมายถึงผู้ที่เข้าถึงไฟเหล่านั้นให้พ้นรก ไปสู่สุดติและนิพพาน
วิชาชธรรมภายกล่าวถึง “ธรรม” ในระดับโลกะในท่านองเดียวกันว่า เป็นเหตุนี้ไปสู่สุดติและนิพพาน ผู้เข้าถึงธรรมย่อมไม่ไปนรก ดังนี้
ธมโม สุจินโน สุขวามาหาติ ธรรมอันบุคคลสังสมดีแล้วนำความสุขมาให้ ผู้ประกฏิบีรสุทธิ์ก็ย่อมจะเจริญใจกับไร้ นี่คือสุข นอนก็เป็นสุข ยืนเที่ยวเป็นสุขทั้งนั้น ไม่มีทุกข์อันหนึ่งอันเดียวมาแฝง เพราะเหตว่า ในเรื่องทุจริตไม่มี มีแต่สุจริตฝ่ายเดียว นี่แสนขึ้นหนึ่ง เพราะว่า ธรรมย่อมรักษาผู้ประกฏิธรรม
สูงขึ้นไปกว่าผู้ที่ได้บรรลุเป็นโคตรภูบุคคล มีธรรมภายใจอยู่ศูนย์กลางวงธรรมที่ทำให้เป็นกายธรรม อย่างนี้จึงขึ้นไปบรรก็อรัษผู้ประกฏิธรรมไว้ เป็นโคตรภู เป็นโสดา ทั้งหยาบทั้งละเอียด เป็นสกทาค้าทั้งหยาบทั้งละเอียด เป็นอนาคพลหยาบทั้งละเอียด เป็นอรหัตทั้งหยาบทั้งละเอียด พวก