ความเพียรในการสำรวมอินทรีย์และรักษาสมาธิ : หน้า 169/604

ปรสาท (สังวรปรสาท) คือความเพียรในการสำรวมอินทรีย์ไม่ให้ยึดถือในเวลาที่ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง เป็นต้น เพราะจะเป็นเหตุให้ความเพ่งเลี้ยงอยากได้หรือความทุกข์เข้ารองงำใจ อินทรีย์วรรณะ (อนุรักษะปรสาท) คือ ความเพียรในการรักษาสมาธิ์ไว้ให้มั่นคง ซึ่งในที่นี้ท่านยกตัวอย่างสมาธิธิษฎีในการเจริญสุตธรรรมฐิไว้ให้มันคง ซึ่งในนี้พื้นที่ท่านยกตัวอย่างสมาธิธิษฎีในการเจริญสุตธรรรมฐิไว้ให้มันคง ซึ่งในนี้พื้นที่ท่านยกตัวอย่างสมาธิธิษฎีในการเจริญสุตธรรรมฐิไว้ให้มันคง ซึ่งในนี้พื้นที่ท่านยกตัวอย่างสมาธิธิษฎีในการเจริญสุตธรรรมฐิไว้ให้มันคง ซึ่งในนี้พื้นที่ท่านยกตัวอย่างสมาธิธิษฎีในการเจริญสุตธรรรมฐิไว้ให้มันคง ซึ่งในนี้ คำแนะนำให้ทำความเพียร 4 ประการนี้ มีปรากฏในคำสอนของพระมงคลเทพมุนีในวาระต่างๆ เช่นเดียวกัน ดังตัวอย่างข้างล่างนี้ 1. สังวรปรสาท ความเพียรในการสำรวมอินทรีย์: เริ่มต้นสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เลยทีเดียว สำรวมระวังไว้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ในเวลาที่รูป เสียง กลิ่น รส โภคธรรมะ ธรรมรมณ์มากระทบ ไม่ให้ความชอบความไม่ชอบ ซึ่งเป็นนิสสละยาบเข้ามากระทบได้ สละเสีย เมื่อสละเช่นนั้น ถ้าเกือบครั้นไม่ได้นะ ต้องมั่นขยันที่เดียวต้องมีความเชื่อมั่นว่าส่อยได้จริง แล้วขยันมั่นเพียรจริง ๆ นั้นแหละจึงจะปล่อยได้ (ธร. 146) 2. อนุรักษ์ปรสาท ความเพียรในการรักษาสมาธิที่เกิดแล้ว: