การเข้าใจทางพระสมาธิปัจเจกในพุทธศาสนา : หน้า 489/604

แก้ว" ดวงแก้วในที่นี้คือ "ดวงแก้วที่ข้างมา" หรือดวงแก้วดำนวนดำเนินนั้นเอง สิ่งที่มีอิทธิพลยิ่งกว่าการทำสมาธิคือการได้ผลโลกุตตรธรรมหรือพระธรรมซึ่งหมายถึงการเข้าไปในพระเมืองนิพพาน และยิ่งกว่าการได้โลกุตตรธรรมคือปรมัตถ์หมายถึง การได้พบพระพุทธเจ้าผู้ทรงสถิตในเมืองนิพพานนั้น ทางพระสมาธิปัจเจกนี้แนวประเสริฐ110มั่นว่าพุทธเจ้าพิจเจกโพธิ์เจ้าและอรหันต์เจ้าทั้งหลายอันพันจากทุกข์ทั้งมวลนั้น ก็เทียวย่อมถือเอาในทางพระสมาธิปัจเจกนี้ จีงได้ถึงนิพพานแล อันว่าทางพระสมาธิปัจเจกนี้คือว่า ให้เอาจิตผูกไว้ในดวงแก้วให้มัน อย่าให้จิตฟังก์111ส่วน112ไปแห่งใดๆ เลย อันนี้ชื่อว่าทางสมาธิเหตุว่าผูกจิตใจในดวงแก้วให้ส่องรุ่งเรืองเข้าไปสู่พระนิพพานนั้นแล สมาธิ ณญฺฉ สหสาน โก113 but นักคิดเอาทางสมาธินี้ได้แล้วพันโภคุปคาบก็เททางพระนวโลภุตธรรมเจ้า อันว่าทางพระนวโลภุตธรรมเจ้านั้นคือว่า ได้และเห็นดวงแก้วรุ่งเรืองงามชัดสว่าง เอาส่องเข้าไปในพระอุตทั้งเก่าแห่งนั้นแล หันตามแลเห็นมีนตา114 ก็แลเห็นทั้งภายในและภายนอก อันนี้ชื่อว่า ทางพระนวโลภุตธรรมเจ้าแล สหสานโลภุตตร มหาศด แต่ถือเอาในทางพระนวโลภุตตรธรรมได้เกื้อพันดาบ ก็เป่าอันได้ด้วยเอาในทางพระปุรมัตตะ บทที่ 4 เอเชียกนีย์ | 457