ข้อความต้นฉบับในหน้า
5.3.1. หลักฐานที่รักษาคำสอนไว้เพียงบางส่วน
ในการหาข้อสรุปสำหรับประเด็นทั้งสองนี้ มีสิ่งที่นำพิจารณายุ่งว่า ในหลักฐานธรรมกายที่พบนัน แม้ที่พบว่ามีความสดใสในระดับเต็มร้อยและแสดงความเป็นคำสอนแกนกลางที่เป็นสากลของทุกนิกายก็ตาม มีหลักฐานชี้ได้ชิ้นหนึ่งที่แสดงเส้นทางการเข้าถึงธรรมกายและรายละเอียดของประสบการณ์ภายในในการบรรลุธรรมผลจนถึงขั้นสูงสุดไว้อย่างครบถ้วนหรือไม่ คำตอบที่ได้รับคือ ไม่มีในคำรูทีที่มากศึกษาได้จึงเป็นหลักฐานธรรมกายทั้งหมดนั้น แสดงคำสอนของธรรมกายไว้เพียงบางส่วนทั้งสิ้น กล่าวคือ
บางชิ้นกล่าวถึงแต่เพียงว่า พระพุทธองค์ทรงมีธรรมเป็นกาย (3.2.1) แต่ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่า มรรคธรรมเป็นกายนี้ คืออะไร สามารถปฏิบัติให้เข้าถึงได้หรือไม่ หรือว่าธรรมกายนี้เฉพาะในพระพุทธองค์แต่เพียงผู้เดียวหรือเปล่า หรือว่าพุทธสาวกก็เข้าถึงได้ด้วย เป็นนั่น
บางชิ้นบอกเพียงว่า นิพพานเป็นสุขที่แท้จริง และยังยืน แต่ไม่มีข้อความอื่นใดที่แสดงถึงธรรมกายหรือการเข้าถึงธรรมกายได้
แม้ในหลักฐานเกี่ยวกับหลักการตลอดครรภะ ก็อวไว้เพียงว่าจะจิตดังเดิมนั้นสะอาดบริสุทธิ์ และมนุษย์มีศักยภาพที่จะหลุดพ้นจากอุปาโลสี่รม่า และเข้าถึงความเป็นพุทธะภายในได้เท่านั้น แต่ไม่มีอะไรที่จะบ่งไว้เลยว่า การกำจัดกิเลสและเข้าถึงพุทธภายในนั้น ทำได้อย่างไร และมีขั้นตอนอย่างไร
แแมในคัมภีร์อักขรธรรมหลายฉบับที่น่มศึกษาร่วมกันอย่างเป็นระบบ ซึ่งเมื่อศึกษาร่วมกันหลายคัมภีร์แล้วน่าจะแสดงเส้นทางการเข้าถึงธรรมกายที่