การศึกษาพุทธวรรณกรรมสันสกฤต : หน้า 55/604

(GRETIL)20ในส่วนของพุทธวรรณกรรมสันสกฤต (Sanskrit Buddhist Literature) วอพในพระสูตรใดบ้าง แล้วศึกษาข้อมูลเชิงลึก เช่น แนวคิด ทฤษฎี และข้ออธิบายที่เกี่ยวข้องกับบางพระสูตรเท่าที่หาได้ รวมทั้งเทียบเคียงเนื้อหากับชิ้นส่วนคัมภีร์สันสกฤตเก่าแก่ที่พบในบามิยิน ประเทศอัฟกานิสถาน ซึ่งปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ใน สเคอเจ็นคอลเล็กชั่น (Schöyen collection) ประเทศนอร์เวย์ด้วย 2.4. “ธรรมภาย” ในกลุ่มคัมภีร์มหาปรินิรวาณสูตร ดร.ชัยสิทธิ์ สุวรรณวรางกูส ศึกษาข้อความที่กล่าวถึงธรรมภาย ในคัมภีร์มหาปรินิรวาณสูตรและอัญคลิยมสารในต้นฉบับคัมภีร์ภาษาสันสกฤตที่ค้นพบในเอเชียกลาง เปรียบเทียบกับ ภาษา-จีน และภาษาบิตุ รวมทั้งคำว่า “ธรรมภาย” ที่พบในคัมภีร์อาคะจิญ และคัมภีร์ในภาษาญี่ปุ่นจากเอเชียกลาง 2.5 ร่องรอยวิชาชาธรรมภายในกัณทระและเอเชียกลาง 1 ดร.ชนิดา จันทร์ศรีโสล สำรวจเนื้อคำสอนของคัมภีร์เก่าแก่ที่พบในเขตค้นทรายและเอเชียกลางในระยะเวลาราว 1 ศตวรรษที่ผ่านมา เพื่อศึกษาองค์บ่งชี้ว่าเป็นร่องรอยวิชาชาธรรมภายในเมฆมุ่งต่างๆ และความสัมพันธ์ในเชิงประวัติศาสตร์การเผยแพร่พระพุทธศาสนา --- 20 “Göttingen Register of Electronic Texts in Indian Languages and Related Indological materials from Central and Southeast Asia” ฐานข้อมูลนี้ประกอบด้วยเนื้อหาของคัมภีร์ในภาษาอินเดียที่ผ่านการตรวจชำระและตีพิมพ์แล้ว เช่น พระไตรปิฎก มหายานในภาษาสันสกฤตที่ค้นพบในเปล่า เป็นต้น แต่ในงานวิจัยนี้ เลือกศึกษาเฉพาะส่วนที่เป็นพระสูตรภาษาสันสกฤต