การแสดงธรรมและการตรัสรู้ในพระพุทธศาสนา : หน้า 313/604

8. ส่วนรูปนิมิตของมหากรุณาปรากฏเป็นสีธีสีผิวด้านอากาศ ที่หัวใจ ...(ข้อความขาดหาย) 9. ร่างแห่งธรรม (ธมฺมศรี) ปรากฏขึ้นในกายแห่งพุทธะ (พุทธศรฺย) ทั้งหลาย แสดงส่าวจากพระศรีรัณและพระธรรมศรีรัณ แผ่ขยายครอบคลุมไปทั้งโลก 10. จากนั้นพระพุทธเจ้าทั้งหลายเสด็จเข้าไปในสมุทรพระอภัย 11. มณฑลพระอาทิตย์กลับเข้าไปในวิชชาราณี 12. วัชรอาสน์กลับเข้าไปในภาชนะ 13. ภาชนะกลับเข้าไปในสติธนิ 14. สติธนิอยู่ที่ศรีระของพระโยคาจาร 15. ในเวลา “อภิญญา” … กระแสน้ำไหลแผ่ไปอีบาบ ชิมชาบไปทั่ว และเติมรูปนั้น (ตุ-อาเศรย) ให้เต็มโดยการรดที่ศรีระ 16. กระแสแห่งรัตนะที่ไหลออกมาจากกระหมอม ได้ให้การเห็น (ทรศนฺ)….หน้าพาก…. โดยลำดับ จนกระทั่งรวมกันเข้ากับกระแสที่ไหลออกมาจากสะดือ จึงเติม “ความหยุดนิ่ง” (สุติติ)ให้เต็ม 17. “ความหยุดนิ่งที่เป็นแก้ว(รตนมยฺ สุติติ)” ปรากฏขึ้น พระพุทธเจ้าทั้งหลาย……” ด้วยเรือนยอดทั้งหลายอันล้วนแล้วย่อมด้วยรัตนะ…. 18. ในที่สุด สิ่งที่จะพึงรู้ (ชาญญาม) ก็รามรวมหยุดที่สะดือ นี้แหละ คือ การตีขึ้นนี้ (ยุโยคาณม) การตรัสรู้” ภาพในสมาธิแห่งนี้ อาจเปรียบเทียบกับสิ่งที่กล่าวไว้ในวิชาชาธรรมกายได้ดังนี้