การศึกษาคัมภีร์พระพุทธศาสนามายาน : หน้า 535/604

4. คัมภีร์พระพุทธศาสนามายานจากค้นธาระ เอเชียบกลาง และประเทศจีน อายุของต้นฉบับคัมภีร์ที่ตีความมาแต่พุทธศตวรรษที่ 5 จนถึงราวพุทธศตวรรษที่ 18-19 และอาจสาวย้อนในถึงต้นฉบับดั้งเดิมได้ถึงราวพุทธศตวรรษที่ 5 เป็นอย่างช้า ในคำสอนของพระพุทธศาสนาที่เผยแผ่และเติบโตจากต่างท้องที่ซึ่งห่างไกลกันมากในทางภูมิศาสตร์ มีอายุของคัมภีร์แตกต่างกันมาก และเผยแผ่มาจากคนละสายกันดั่งแสดงไว้ข้างต้นนั้น พบว่ามีหลักคำสอนที่ตรงกันในทั้ง 4 สายอยู่น้อย และที่ตรงกันในหลักฐานจากต่างภูมิภาค และต่างนิกาย แม้จะไม่ถึงกับพบในทั้ง 4 สาย ก็อาจไม่น้อย เป็นไปได้ว่าความสอดคล้องกันนี้จะบ่งบอกถึงความเป็นแกนกลางสาคาลของคำสอนเหล่านี้ในพระพุทธศาสนา ซึ่งน่าจะเป็นสิ่งที่พระพุทธศาสนาทุกสายได้รบกันเหมือนๆ กัน โดยอาจเป็นคำสอนเก่าแก่ดั้งเดิมก่อนการแตกนิกาย ทั้งยังเป็นคำสอนสำคัญที่เป็นหัวใจของพระพุทธศาสนาจริงๆทำให้ทุกนิกายยังเก็บรักษาไว้และถ่ายทอดต่อกันมา และที่มีความสำคัญสำหรับงานวิจัยนี้โดยเฉพาะคือ คำสอนเหล่านี้นับเป็นหลักฐานธรรมกายด้วย คือเป็นคำสอนที่ตรงกันกับคำสอนของวิชชาธรรมกายและจึงเป็นตัวรับรองว่า คำสอนวิชชาธรรมกาย อย่างน้อยในประเด็นเหล่านี้ เป็นคำสอนดังเดิมในพระพุทธศาสนาที่มีมาตั้งแต่ก่อนการแตกนิกายแล้ว 5.2.3. หลักการที่แตกต่างกันในสองนิกายภาค : เอกเทสในการเผยแผ่ ? นอกเหนือจากหลักการที่ตรงกันในสองนิกายภาคและในทุกนิกายที่พบในทั้งสองภิกษานั้นแล้ว ยังพบคำสอนที่เป็นหลักฐานธรรมกายได้ในระดับหนึ่ง