หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ : หน้า 416/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ เริ่มต้นจากตนเองว่า ขอให้เราเป็นสุข ปราศจากความทุกข์เป็นนิรันดร์ และขอให้ผู้ที่มีความกตัญญูต่อเรา ผู้ที่เป็นกลางๆ และแม่ผู้ที่มีเวรต่อเรา ก็จงเป็นสุขเช่นเดียวกันกับเรา ขอยสัตว์ทั้งหลายในหมู่บ้านนี้ในแว่นแคว้นอื่นๆ และในจักรวาล ทั้งหลายที่ไม่มีสิ้นสุด ผู้คน สิ่งมีชีวิิต ทั้งหญิงชาย ทั้งที่เป็นอริบุคคลและที่ยังไม่เป็นอริบุคคล ทั้งเทวา หล่าเทวดา มนุษย์ สัตว์ที่อาศัยในอบาย ทั้งหมดในทิศทั้งสิบ ก็ขอให้เป็นสุขเช่นเดียวกันกับเรา ในการเจริญอสุภาวนา คำภีร์แนะนำให้พิจารณาร่างกายนี้ที่ประกอบด้วยอาการ 32 ว่าเป็นสิ่งไม่งามโดยประการต่างๆ เป็นต้นว่า ภายในเป็นปฏิกูล ทั้งโดยสีกลิ่น รูปร่าง ประตูซากศพ ทั้งสิ่งที่อายร่างกายนี้อยู่ และสิ่งที่หลุดออกไปจากร่างกาย ก็เป็นปฏิกูล ภายในเกิดในที่ไม่สะอาด ประตูจมแน่นที่เกิดในคูภายในซึ่งแต่สิ่งไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ประตูจมที่เต็มในที่ไม่สะอาด ในกาารเจริญบูชามารรณูปการ คำภีร์แนะนำให้หันเปรียบเทียบตนเองกับผู้ที่สิ้นอายุแล้วว่า แม้สัตว์ทั้งหลายที่มีลักษณะมากมายก็ต้องตาย เราก็ต้องตายเหมือนกัน ความตายมาพร้อมกันกับการเกิด เสมือนเพชรฤดูที่จ้องหาโอกาสจะฆ่าอยู่เสมอ ชีวิตเป็นของน้อย ไหลไปอย่างต่อเนื่องโดยไม่หวนกลับ ประตูจมดวงอาทิตย์ที่เคลื่อนคล้อยไปตั้งแต่ทิศอ็อดง ชีวิตนี้สั้นเสมือนฟองน้ำหรือน้ำค้างที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับหรือหายไปโดยเร็ว ความตายได้ฆ่าทั้งผู้มีชื่อเสียง ผู้กำลัง ผู้บุญ มีฤทธิ์ และแม้พระพุทธเจ้าทั้งหลายผู้มีพระปัญญา [Page 384 | ดร.ชนิตา จันทร์ศรีโสภา]