นิพพานเป็นสุขแท้ ไม่แปรเปลี่ยน : หน้า 191/604

3.1.8. นิพพานเป็นสุขแท้ ไม่แปรเปลี่ยน ในกลุ่มคัมภีร์อรรถตรีที่พบที่นับนิยม อัฟภากิสนาน อายุกัมิรารต้น พุทธศตวรรษที่ 8 ถึงปลายพุทธศตวรรษที่ 9 ก็มีหลักคำสอนหรือหลักปฏิบัติทั่วไปตรงกันกับหลักการในวิชนธรรมกายเช่นเดียวกัน ดังตัวอย่างพระสูตรหนึ่งที่มีเนื้อหาาตรงกับนิพพานสุขสูตรในบาลี (อง นวก. 23/238/430-434) มีเนื้อความโดยย่อดังนี้ พระอุทายามพระสาริษฐรว่า นิพพานเป็นสุขได้อย่างไรในเมื่อในนิพพานไม่มีเวทนา พระสาริษฐตอบโดยอ้อม โดยกล่าวถึงสุขขั้นตำถามสุข เมื่อภิกษุเข้า ถึงปรมาณที่ส่งจากถามแล้ว (คือเข้าสู่ความสุขที่เอนิ ดละเอียดขึ้นแล้ว) อาจมีบางครั้งที่สัญญาและมนสิการเก่าอันเกี่ยวเนื่องด้วยถามจะฟังขึ้นมาบรรจบ เรื่องนี้นับเป็นอาปารและเป็นความทุกข์ของผู้เข้าถึงปรมาณ พึงทราบโดยนิ่ว่านิพพานเป็นสุขอย่างไร ในท่านองค์เดียวกัน สำหรับภิกษุเข้า ถึงทุตยาม ตติยาม ขึ้นไปตามลำดับจนถึง เนวสัญญาสัญญตนะ อาจมีบางครั้งที่สัญญาและมนสิการเก่าอันเกี่ยวเนื่องด้วยองค์แห่งมนั้นต่ำกว่านี้ได้แล้วจะฟังขึ้นมาบนอีก การฟังขึ้นขององค์มนาในระดับต่ำกว่านั่นนับเป็นอาปารและเป็นความทุกข์ ของผู้เข้าถึงขั้นสูง พึงทราบโดยนิ่ว่านิพพานเป็นสุขอย่างไร