การเกิดและการทำสมาธิในพุทธศาสนา : หน้า 97/604

กายของบิดาก่อนแล้วออกทางขุมกมิดเข้าสูงุมมารดา หญิงเข้าทางซ้าย ชายเข้าทางขวา แล้วไปสู่ขั้วลูกของมารดา เกิดเป็นกลสุป เล็กเท่ามดโพรี่ เมล็ดไทร แล้วฟักตัวเป็นกามมนุษย์ขึ้น จากครุปลมฺ แล้วแตกเป็น 5 สาขา คือเป็นมือ 2 เท้า 2 ศรีษะ 1 แล้วจึงเติบโตเป็นรูปร่างมนุษย์ขึ้นมา ส่วนการไปเกิดหรือการตาย คือการที่ทำละรายละเอียดจากกายมนุษย์ไป กายมนุษย์เมื่อไม่มีกายมนุษย์ละเอียดอยู่เลี้ยงรักษาก็เน่าเปื่อยไป ส่วนกายมนุษย์ละละเอียดนั้นก็ไปแสวงหาที่เกิดต่อไป เรียกว่า “สัมภวสี” เมื่อบรรยายความเบื้องต้นโดยย่อแล้ว ท่านให้จุดวจปฏิเนินปกไว้บนที่บูชาหน้าพระพุทธรูป จากนั้นท่านนำบูชาพระ แล้วให้ว่า นะโม 3 จบ โดยอธิบายว่า นะโมหนทที่ 1 หมายอนับน้อมพระพุทธเจ้าในอดีต หนที่ 2 นอบน้อมพระพุทธเจ้าในปัจจุบัน หนที่ 3 นอบน้อมพระพุทธเจ้าในอนาคต เสร็จแล้วจึงนำกล่าวขอขมาบทโทษต่อพระรัตนตรัยตามแบบ19 เพื่อให้กาย วาจา ใจ บริสุทธิ์ แล้วจึงนำกล่าวคำอธิษฐานตามแบบอีก จบแล้วจึงเริ่มสอนให้นั่งขัดสมาธิตามแบบ ในการทำสมาธิท่านแนะนำให้มีบริกรรม 2 ประการ คือ บริกรรมภาวนาและบริกรรมมโนมิติ บริกรรมมวนนั้น ให้วาณาด้วยคำว่า สัมมาวาจัง ส่วนบริกรรมมิตนั้น คือ ลูกแก้วกลมใส ดังที่หยิบมาชูดูให้ทุกคนกำหนดเอา ว่า ลูกแก้วใสเนื้อที่ภาคช่องจมูกของตนเอง หญิงชาย ชายขาว และกำหนด