หลักฐานธรรมภิในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 440/604

หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ... พระพุทธเจ้าอยู่เนอในใจหรือในใจ? ให้ดาวใจหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น พอใจหยุดนิ่งก็เข้ากลางของใจที่หยุดนิ่งนั้นทีเดียว ... พอหยุดคฤส่วนเข้าเท่านั้นจะเห็นทางที่จะเข้าไปสิงกายละเอียดเป็นชั้นๆ เข้าปจจน ถึงพุทธรัตนะ ... (รร. 376) หลักการของวิชาชาธรรมภิและคัมภิธรรมนั้น จึงอาจนำได้ว่าสอดคล้องกันในประเด็นนี้ และสอดคล้องกันกับหลักการที่แสดงไว้ในพระไตรปิฎกบาลี ข. บริกรรมมิติ คัมภิธีอัฏฐธรรม บรรยายถึงกรรมฐานต่างๆ ซึ่งรวมถึงโลกสันหรือสันความว่างไว้ในคัมภิธีบรรระแผนระผที่สองและผที่สามและในคัมภิธ มูลลบ่มฐาน (ฉบับล้านนา) โดยไม่ได้เจาะจงให้ใช้ธรรมเราดเป็นการเฉพาะ และกล่าวถึงบริกรรมมิติเป็นพระพุทธรูปไว้ด้วยในการปฏิบัติพุทธนุติส (ดู 4.2.1.3) ส่วนในชั้นโลกุตรธรรมนัน ได้กำหนดให้ใช้ความว่างของดวง อาทิตย์ดวงดาว ฯลฯ เป็นบริกรมนิมิต ให้รำพึงเห็นในโบฏวาร ให้ส่างแจ้งทั้งสี่ประตูนิพพาน อยู่ในนาทีกองค์พระอาทิตย์นั้นเกิด (พุทธน. 21.1) ให้ข้อระนี้กสัญญาลงถึงสละว่า นโม ตสส แทมทีนึกชื่อว่าในหัวใจดังแสงดาวนั้น (ญาณก. 19.1) ส่วนในวิชาชาธรรมภิ ท่านแนะนำให้ใช้บริกรมนิมิตเป็นดวงแก้วหรือดวงเพชรใส่ศัลวไม่มีมลทิน