หลักฐานธรรมชาติเกในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 398/604

หลักฐานธรรมชาติเกในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ มหานามะ โดยเหตุนี้อ้างตามภาพกล่าวว่า อริยสาวกเป็นผู้ถึงความสงบเยียบร้อยอยู่ในเมื่อหมู่สัตว์ยังไม่สงบเยียบร้อย เป็นผู้ไม่มีความพยายามอยู่ ในเมื่อนั่นสัตว์ยังมีความพยายามเป็นผู้ถึงพร้อมกระแสรรรธรรม ย่อมเจริญพุทธรณสุขิต (องค์.ฉกก. 22/281/317) ก. วิธีปฏิบัติพุทธรณสุขิต เมื่อจะเริ่มต้นปฏิบัติ ที่จะให้ผลการปฏิบัติตั้งแต่เกิดเมน เจริญวิปัสสนา จนกระทั่งบรรธรรมเป็นพระอรหันต์ได้นั้น ท่านแสดงไว้ว่า เริ่มต้น ต้องเป็นผู้มีศรัทธา เชื่อมั่นในพระปัญญาตร์สรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสียก่อน เพราะความศรัทธานับเป็นหนึ่งในองค์แห่งความเพียร 5 ประการ ดังที่แสดงไว้ในทสูตรตรสตุว่า ธรรม 5 อย่างที่มีอุปการะมากเป็นไฉน คือลักษณะเป็นที่ตั้งแห่งความเพียร 5 คือ กิเลสในพระธรรมมินนี้เป็นผู้มีศรัทธา เชื่อพระปัญญาตรสู้ของพระตถาคตว่า แต่เหตุนี้ๆ พระผู้พระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้โดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จเปิดแล้ว ทรนงแจ้งโลก เป็นสารติฝึกบรรยาที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวตาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้บำบัติบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม...(ที่ป.ป. 11/411/295) เมื่อมีศรัทธามั่นคง เป็นสัจจนิฤทธิ์แล้ว เจริญพุทธรณสุขมีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ ก็จะทำให้ได้รับผลการปฏิบัติที่ดีได้ง่าย