หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 388/604

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ จากข้อความข้างต้น คำว่าธรรมภายในปรากฏอยู่ในบทขยายความของภควาในลักษณะคล้ายกันกับที่กล่าวไว้ในอรรถกถาบาลีและวิสุทธิมรรค กิจชัย ซึ่งอธิบายว่าพุทธคุณในส่วนนี้หมายถึงการที่พระพุทธเจ้ารังสรรค์เสี้ง ธะ โทสะ โมหะ ตันหาม มานะ ทิฏฐิ อวิชชา มีศรีโสภาคย์อันงามด้วยบารมี ทรงมีธรรมภายในเป็นคุณแห่งบุญอันที่สุดได้และอยู่ในตัวตนของพระองค์ กล่าวคือธรรมภายในเป็นธรรมภายในของพระพุทธเจ้า สถิตยู่ในพระองค์เอง และเป็นผลจากบุญอันที่สุดมีของพระองค์ เมื่อความที่กล่าวเชื่อมโยงพระธรรมภายในกับบุญและพระพุทธองค์ นี้ มีความคล้ายคลึงกันกับคำที่พบในการขยายความในคัมภีร์ปริยายพระวินาสสูตร (4.1.1.5) ในตอนท้ายคาถาพระธรรมภายที่กล่าวถึงพระพทงด้วยข้อความว่า “องค์พระผู้บุญ”46 แม้คัมภีร์จะไม่ได้ขยายความอะไรเกี่ยวกับธรรมภายในมากกว่านี้ แต่การที่กล่าวว่าพระพุทธองค์มีธรรมภายใน ซึ่งมีลักษณะเป็นบุญและคุณอยู่ภายในนั้นก็ได้ว่าเป็นประเด็นที่มีความสอดคล้องกันกับวิชชาธรรมภายในหลักการ 4.1.3. ธรรมภายในคัมภีร์อื่นๆ ในเอเชียอาคเนย์ นอกจากที่พบในคาถาธรรมภายในและในคัมภีร์สอนธรรมปฏิบัติว่าด้วยพุทธานุสติซึ่งเป็นสองแหล่งหลักที่พบคำว่าธรรมภายในแล้ว ในเอเชียอาคเนย์ยัง 46 “นรชนโดมิสการพระธรรมภายใน สรรเสริญในองค์พระผู้บุญ ...”