การเข้าถึงธรรมกายในวิชาชาติธรรมกาย : หน้า 501/604

กล่าวโดยสรุปไว้ว่า ในวิชาชาติธรรมกาย การปฏิบัติสมาธิทานได้ธรรมกายคือการได้พบพระพุทธเจ้า และเป็นการเข้าสู่ไตรสมัคมอันด้วย ในโยคาวจรกล่าวไว้คล้ายกันว่า การปฏิบัติสมาธิทานได้แสงสว่างคือการได้ถิงดวงแก้วหรือเมืองแก้วนีพานแล้วจึงได้พบพระพุทธเจ้า และทั้งสองยังกล่าวตรงกันอีกว่า พระพุทธเจ้าในนิมพานยังส่องญาณมาช่วยเหลือในโลกมนุษย์ได้ จึงกล่าวไว้ว่าในประเด็นเกี่ยวกับการพบพระพุทธเจ้าและอานิสงส์หรือผลดีที่ได้รับนั้น โยคาวจรและวิชาธรรมกายมีหลักการที่ตรงกัน สำหรับประเด็นของการเข้าสู่ไตรสรรค์ของวิชาธรรมกายระบว่าการพบพระพุทธเจ้า หรือการเข้าสู่ธรรมกายทั้งหยาบและละเอียดยในทุกระดับ ต่างเรียกว่าเป็นการเข้าสู่ไตรสรรค์มุ โดยรัตนะทั้งสามเนื้อเป็นอันเดียวกัน ส่วนจุดอ้างอธิบายธรรมของโยคาวจรกล่าวถึง พุทธรัตนะ สรรตนะ และสังฆรัตนะแยกกันในโลกุตรธรรมต่างระดับ กล่าวคือผู้ที่ปฏิบัติเกถึงระดับสถานาคมัซึ่งหลับตาเห็นแสงดาวเป็นสมังรณะ ผู้ได้รับแสงเดือนเป็นธรรมรณะ และผู้ได้รับแสงอาทิตย์เป็นพุทธรณะ และกล่าวถึงผู้ทรงไตรสรรค์นวว่า หมายถึงผู้ที่ได้โลกุตรธรรมทั้ง 4 ประเภท ได้แก่ผู้ที่ประสบความสำเร็จด้วยการเข้าสนิโรธอาสวะ “นิ่ง” ของมนิสาสาวติซึ่งเป็นมนอแห่งธรรม แสดงนัยของโลกุตรธรรมเทียบกับผ้าสังฆาฏิพี้เป็น ถ้าหลับตาолевนดังแสดงดาว ทานจัักบุญเห็นส่องแจ้งจิง ได้ชื่อว่า สังวรนะ จักให้เกิดเป็นท้าวพระญามิยม เด็กมักเป็นอินทรา พรหมา ชื่อวารธรรมรตนะ และ ถ้าเห็นดังพระอาทิตย์นี้ชื่อว่า พุทธรตนะ และ จักได้ไปสู่พุพาน (บรรร. 3.5.3)