หลักฐานธรรมในภาคีมาธิเบรทพุทธ : หน้า 44/604

หลักฐานธรรมในภาคีมาธิเบรทพุทธ โบราณ 1 ฉบับวิชาการ เนื่องจากความหมายของ "ธรรมกาย" ในแนมุมดังกล่าว รวมทั้ง "พุทธลักษณะ" ของธรรมกายมิได้เป็นที่คุ้นเคยของชาวพุทธเถรวาทในปัจจุบัน และดูเหมือนจะเป็นที่คุ้นเคยมากกว่าในแนวของพระพุทธศาสนามหายาน คำสอนและหลักปฏิบัติในวิชชาธรรมกายจึงกลายเป็นทั้งจุดสนใจและเป็นที่สงสัยของมหาชนในเวลาเดียวกัน 1.2. ประเด็นปัญหากับวัตถุประสงค์ของงานวิจัย อาจกล่าวได้ว่า นันแต่พระมงคลเทพมุนี (สด จนทสโร) ค้นพบและเผยแพ้วิชชาธรรมกายในปี พ.ศ. 2460 เป็นต้นมา ได้เกิดแรงสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ต่อวงการคณะสงฆ์และพระพุทธศาสนาในประเทศไทยจนปัจจุบัน ความสั่นสะเทือนดังกล่าวส่งผลในสองลักษณะใหญ่ๆ คือ 1. มีจำนวนมาที่นความสนใจได้ไปศึกษาด้วยตนเอง และฝึกสมาธิภาวนาตามวิธีการที่พระมงคลเทพมุนีแนะนำ ซึ่งมีทั้งผู้สนใจศึกษาโดยตรง ผู้ที่ต้องการพิสูจน์ และผู้ที่ไปเพื่อแก้ไขอาการเจ็บป่วยและเมื่อเห็นคุณของธรรมปฏิบัติจริงๆ ได้หันมาฝึกฝนอย่างจริงจัง ต่างได้รับประโยชน์น้อยไปตามกำลังแห่งการปฏิบัติของแต่ละคน และก่อให้เกิดความเชื่อมั่น ศรัทธาในวิชชาธรรมกาย เป็นผลให้มีผู้ฝึกปฏิบัติสมาธิภาวนาวิชชาธรรมกายเป็นจำนวนมากทั้งบรรพชิตและสามัญชนจากจังหวัดต่างๆ ทั่วประเทศ (ดูรายละเอียดเพิ่มเติมในชีวประวัติพระมงคลเทพมุนี ในบทที่ 2 (ข้อ 2.1))