การปล่อยวางในพระพุทธศาสนา : หน้า 179/604

ก็กฤษทั้งหลาย อะไรที่ามีให้ไม่ใช่ของเธอ จงปล่อยสิ่งนั้นเสีย สิ่งนั้นที่ปล่อยแล้ว13 ก็กลายเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข อะไรเธาไม่ใช่ของเธอ รูปไม่ใช่ของเธอ จงปล่อยวางรูปนั้นเสีย รูปนั้นที่ปล่อยแล้วจงเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข... เทวนา...สัญญา...สังขาร...วิญญาณไม่ใช่ของเธอ จงปล่อยวางวิญญาณนั้นเสีย วิญญาณนั้นที่ปล่อยแล้วจงเป็นไปเพื่อประโยชน์เพื่อความสุข ข้อความดังกล่าวปรากฏในพระไตรปิฏกบาลี14 พระไตรปิฏกแปลฉบับภาษาจีน และในภิกขาของคัมภีรอธิปมโกลกที่แปลเป็นภาษาทิตับด้วย (Glass and Allon 2007: 175-6) หลักการเดียวกันที่สอนให้ปล่อยวางขันธ์ 5 ซึ่งสรุปลงได้เป็นรูปธรรมกันนามธรรม ที่ไม่ใช่ตนหรือของตน มีกล่าวไว้โดยพระมงคลเทพพุฒในวาระแตกต่างๆ ดังตัวอย่างนี้