หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 : หน้า 402/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภายใน ในสมาธินิมิตเดิมนั้นในเวลาสั้นสุดคาถานั้นที่เดียว เราดำรงอยู่ อย่างนี้ ตลอดกาลเป็นนิตย์52 อันนี้ เมื่อมือถือสมาธินิมิต หรือมีสมาธินิมิตเกิดขึ้นแล้ว พระองคร์ทรงสอนให้ “ทำใจให้มั่นไว้ภายในสมาธินิมิตเดิมนั้น ภายในตัว” เทวนานนท์ ภู่ขุนา สมัยเยาว์ ปฐมสมาธิมุตเต อชฌาตต เมว จิตติ สานุเปตพุท สานุสาเททพุท เอโกทิกากพุท สมาท หาดพุท ฯ (ม.อ. 14/347/237) คำแปล: อานนท์ ภิกษุนั้นพึงดำรงจิตภายใน ให้จิตภายในสงบ ทำจิตภายในให้เป็นธรรมเอกคุปต์ ดังนี้ ตั้งจิตภายในให้นั่น ในสมาธิก่อนหน้่านั้นแล้ว ข้อความที่ปรากฏในพระบาลี สอนให้ทำใจให้มั่น เป็นหนึ่ง ภายในสมาธินิมิตเดิม ภายในตัว คำว่า “ตั้งจิตให้นั่น กับ “ทำใจหยุดนิ่ง” โดยอรรถกามีความหมายเดียวกัน ดังคัน หลักการที่พระพุทธองค์ทรงสอนดั่งที่ปรากฏในพระไตรปิฎกนี้ จึงนับว่าสอดคล้องกัน กับหลักการของวิชาธรรมกาย ที่ว่าให้ทำใจหยุดนิ่ง ตั้งมั่นอยู่ภายใน และภายในกลางของกลาง คือภายในกลางของสมาธินิมิตเดิมที่อยู่ในกลางตัว 52 อภิทานามีโฉมานา อดิศสุสม อเนวกสตา ปริสาย ฯลฯฯ อภิสิษ ม อกเมโก เอ้ มกุฏี สมวารพา สมโน โคโดรม มัคเทดี ตา โป นบดี อคิเอวนาสน เอ้ ทุรพลพ์ ยาวเทว วิบูญา ปนดตาย ตาคม เทสสิตติ โโล โอ้อ อคุคิวามสุน สุตสาเย คายาย ประโยสาน เตสมีย เย ปริมสูมิ สมาธิเดต ชูอุตตเมีย จิตสุดา สานุเบม สุนิธามิ สมาหามิ เอโกที กิโรม เยน สุที นิจจาปุปิ วิราหามดี ฯ (ม.อ. 12/431/458-9)