พุทธวจุติในคัมภีร์ตรารักษาขา : หน้า 407/604

4.2.1.2. พุทธวจุติในคัมภีร์ตรารักษาขา56 พุทธวจุติ เป็นสมาธิภาวนาประกอบแรกที่ระบุในคัมภีร์ตรารักษาขา เช่นเดียวกับพระไตรปิฎกษ์ที่จัดพุทธวจุติไว้เป็นอันดับแรกของอนุสติ ทั้งหลาย (D.III.250; A.III.284) ซึ่งน่าจะบ่งบอกถึงความสำคัญของการเจริญ พุทธวจุติสำหรับท่านผู้อ่านคัมภีร์นี้ ข้อความเกี่ยวกับพุทธวจุติมีความยาว 10 คาถา คือ ตั้งแต่คำว่าที่ 2 ถึง คาถาที่ 11 เนื้อหาของคาถาที่ 257 เป็นคำแนะนำให้พระภิกษุเจริญพุทธวจุติ โดยกระลึกร Linking พระพุทธคุณอันกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด ส่วนคาถาที่ 3-11 เป็นเนื้อหา พรรณนาพระพุทธคุณ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการขยายความนัยของพระพุทธคุณ จากแบบมาตรฐานที่แสดงไว้ในพระไตรปิฎกษ์ ตั้งแต่ อรห สมานสมุทโพจนถึง พุทธโภ ภควา โดยประพันธ์เป็นคาถาที่มีเนื้อความกระชับ ชัดเจน และสละสลวย อาจเปรียบเทียบบทพรรณนาพระพุทธคุณในคัมภีร์ตรารักษาขากับบทบาทที่กล่าวถึงพระพุทธคุณได้ดังนี้58 ________________ 56 นำมาจากงานวิจัย “ร่องรอยธรรมในคัมภีร์ตรารักษาขา” (สุราภรณ์ พนิชชยพงศ์ 2557) โดยมีการปรับปรุงคำแปลในบางส่วน 57 อนุฏฐิติการุณ คุณโตนสุรัส มุขี ภาวุยุ พุทธิมา ภิกขุ พุทธวจุติมาโกโต ฯ (2) พระกิฏิผู้มีญาณเป็นอรรถะลักษณ์ถึงพระอจมุณก็พระคุณแม่เผยขายไปไม่มีสิ้นสุดโดยคุณ พิธีวิจารณ์พุทธวจุติเป็นอ้อมตั้ง แบบมาตรฐานที่แสดงพระคุณของนี้นึกไว้ในพระไตรปิฎก ซึ่งความรู้ตรารักษ์สามารถนำมายขยายความ ได้แก่ข้อความว่า อติภิโล ภควา อรห สมานสมุทโพ วิชชาจรณสมบูรณ์ โลกวิทู อนุตตโร ปริสาหมสาริ ศุภา เทวนุสุขานี้ พุทธโภ ภควา ฯ (D.I.49; D.II.93; D.III.5; M.I.37; S.II.69; S.IV.271; S.V.197; A.III.285) ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้จาก “ร่องรอยธรรมในคัมภีร์ตรารักษาขา” (สุราภรณ์ พนิชชยพงศ์ 2557)