การแปลพระไตรปิฎกในประเทศจีน : หน้า 155/604

ความเห็นว่ามาจเขียนในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11 มากกว่า เซิร์คเกอร์ (Zürcher 1990: 159-164) อธิบายถึงลักษณะของพระพุทธ ศาสนาในยุคนี้ว่า มีปรากฏการณ์อย่างรวมกันคือ 1) เป็นการบูชาที่ผสมผสานความเชื่อทั้งเทวาหวางหล่าของเถ่า กับ พระพุทธเจ้าในพระพุทธศาสนา 2) ชาวพุทธใหม่ในจีนเริ่มให้ความสนใจในคัมภีร์พระพุทธศาสนา ความ ต้องการศึกษาเนื้อหาคำสอนเหล่านี้เป็นแรงกระตุ้นให้เกิดการเปลัมคัมภีร์โดย กลุ่มพระสงฆ์ชาวต่างชาติจตุรามกับลูกศิษย์ชาวจีน 3) การนำเอาหลักการทางพระพุทธศาสนามาผสมผสานกับลัทธิความ เชื่อพื้นเมือง 2.6.4. การแปลพระไตรปิฎกในประเทศจีน เมื่อพระพุทธศาสนาได้รับการประดิษฐานในประเทศจีนแล้ว พันกิจ สำคัญอย่างยิ่งของพระธรรมทูตในสมัยนั้นคือการแปลพระสูตรจากต้นฉบับ ดังเดิมเป็นภาษาจีน ซึ่งได้รับการสนต่อเนื่องมาเป็นเวลาพันปี จนกระทั่ง พระสูตรที่สำคัญๆ ทั้งหมดได้รับการแปลออกมาจนครบในยุคราชวงศ์ถัง ต่อ มาเป็นการแปลพระสูตรที่หลงเหลืออยู่ประปราย ซึ่งทั้งหมดถูกรวบรวมไว้ใน ยุคราชวงศ์ถัง ส่วนพระไตรปิฎกบัไทโช Taishō Shinshū Daizōkyō (大 正新倉大藏經) ซึ่งมีจำนวนทั้งหมด 85 เล่มนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกที่ประเทศญี่ปุ่น ระหว่างปี พ.ศ. 2465-2476 (อัตรสุมาลย์ กีลสิงห์ 2525: 313)