หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์ทูตโบราณ 1 ฉบับวิชาการ : หน้า 118/604

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์ทูตโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พระกิริยาพิละ โดยทรงแนะนำให้สาอุปกิลาเสที่เป็นอุปสรคในกรรมทำสมาธิและ ทรงสรุปว่า สมาธิ ทำให้เกิด “จักษุ” ซึ่งจะทำให้เห็น “รูป และแสงสว่าง” ได้ หากมีความเพียร ละอุปกิลาเสที่เป็นอุปสรคของสมาธิได้มาก ก็จะมีสมาธินมัคดี ทำให้จักษุบูมมาก ส่งผลให้เห็นรูปและแสงสว่างได้มาก เมื่อใส่ใจที่จะเห็น หลักฐานที่พระพุทธปริญญามาแสดงไว้นี้ เป็นหลักฐานจากพระ สุตราบดี ซึ่งมีความสอดคล้องตรงกับหลักการที่พระมงคลเทพมุนีสอนไว้ เกี่ยวกับอัญาณทัศนะ จึงเป็นเครื่องยืนยันรับรองอย่างชัดเจนว่า หลักการที่พระ มงคลเทพมุนีสอนนั้นเป็นคำสอนที่ถูกต้องร่องรอยตามคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าที่มีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกบารี 2.4.2. เกษมสุข ภมสรสถิตย์ “ธรรมกายในนานาทัศนะโลก” ในปี พ.ศ. 2543 เกษมสุข ภมสรสถิตย์ ได้รวบรวมข้อความที่ กล่าว ถึงธรรมกายจากข้อเขียนของนักวิชาการและของชาวพุทธนิกายนต่างๆ รวม 36 ฉบับที่ตีพิมพ์ในระยะเวลาสาร 80 ปี คือระหว่างปี พ.ศ. 2452 ถึง พ.ศ. 2532 ได้ข้อสรุปว่า ธรรมกายเป็นที่รู้จักมานานแล้วในพระพุทธศาสนา หลายท่านนึกตั้งแต่กายหลักจนถึงมหายานและวชรยาน บ้างก็กล่าวว่า พระพุทธองค์ประกอบด้วยพระรปภายและพระธรรมกาย และบ้างก็กล่าวถึง กายทั้งสามของพระพุทธองค์27 27 ทั้งพระพุทธศาสนาเถรวาทและมหายานต่างก็กล่าวถึง “กายสาม” ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ ต่างกันในขณะที่พระศาสนามหายานกล่าวถึงตรีภายอันได้แก่ นิรมานกาย สันโภคกาย และ ธรรมกาย พระพุทธศาสนาเถรวาทกล่าวถึง รูปภาย นามภาย และธรรมภาย