หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 116/604

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ผู้มิพระปราชิกเปรียบด้วยแผ่นดิน และมีพระธรรมกายมั่นคง (ธรรมมะยา) เป็นผู้ประกอบในหมู่ชน เป็นต้น 2.4.1.6. หนังสือพระไตรปิฏกบาลี ทีนิภาย ปาฏิทธกค ฉบับสยาม รัฐ พ.ศ. 2470 เล่มที่ 11 หน้า 92 มีข้อความว่า คำว่า ธรรมกายเป็นพระนามหนึ่งของพระตถาคต (ตถาคตสุส เหตุ วาเสฏฐา ธรรมจา ธมฺมกาย ฯ) 2.4.1.7. หนังสือปทานุกรมตราฉบับครั้งที่ 2 พ.ศ. 2470 หน้า 348 ให้ความหมายของธรรมกาย ว่า “กายอย่างหนึ่งแห่งกายทั้งสามของพระพุทธเจ้า คือ รูปกาย นามกาย และธรรมกาย” หลักฐานที่พระทิพย์ปริญญานำมาแสดงนี้ นำมาจากพระสูตรบาลีบ้าง และจากพุทธวรรณกรรมที่เรียงเรียงในท้องถิ่นบ้าง ซึ่งทั้งหมดนี้นับบอกว่า ปรัชญาเวทยไทยในอดีตรู้จักกล่าวว่า “ธรรมกาย” เป็นอย่างดี ในฐานะที่เป็นกายแห่งการตรัสรู้ธรรม นอกจากนี้ พระทิพย์ปริญญายังนำเนื้อความจากพระสูตรบาลีที่พระพุทธองค์ตรัสถึงการเห็นรูปและแสงสว่างว่ามสัมพันธ์กันกับบุณฑลนะอันบริสุทธิ์ และการกำจัดกิเลส ดังนี้ 2.4.1.8. ในองค์คตธนิยาย อภิญาณบาด พระสูตรที่ 11 ข้อ 161 หน้า 311 พระพุทธองค์ตรัสสั่งการปฏิบัติสมาธิขณะของพระองค์เองเมื่อยังเป็นพระโพธิสัตว์ว่า ทรงรู้เรื่องของเทวดาด้วยอญาณทัศนะที่บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปตามลำดับ ดังนี้ 1. ในระดับเบื้องต้น ทรงเห็นแต่แสงส่วาง ยังไม่เห็นรูป