ข้อความต้นฉบับในหน้า
สงคัล้องและแตกต่างกันเองอย่างไร ความสงคัล้องกับความแตกต่างที่พบ
นั้น มีความสำคัญอย่างไรในเชิงประวัติศาสตร์การเผยแพร่พระพุทธศาสนา
สำหรับประเด็นความเหมือนและความแตกต่างระหว่างหลักฐาน
ที่ศึกษากับวิชาชาธรรมภายในแสดงไว้แล้วในการแสดงผลหลักฐาน
แต่ละชิ้น (บทที่ 3 และ 4) พร้อมกับแสดงข้อสนับสนุนเบื้องต้นในเชิง
ประวัติศาสตร์ไว้เป็นบางส่วน ส่วนความสงคัล้องและแตกต่างกันเองของ
หลักฐานธรรมภายในข้อสรุปหรือข้อสนับสนุนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของ
หลักฐานเหล่านั้นกับวิชาชาธรรมภายในแห่งของประวัติศาสตร์การเผยแผ่
พระพุทธศาสนาโดยรวมแล้ว น่าจะเห็นได้ชัดขึ้นโดยการเปรียบเทียบหลักฐาน
ที่พบจากทั้งสองภูมิภาค
โดยภาพรวม หลักฐานธรรมภายในที่พบในสองภูมิภาคมีธรรมชาติเครื่อง
แตกต่างกัน กล่าวคือ หลักฐานที่พบจากดินแดนที่เชื่อมต่อกันด้วยเส้นทาง
สายไหม ได้แก่น คันธะ เอเชียกลาง และประเทศจีน มีอายุคัมรืถึงเตรตร
พุทธศตวรรษที่ 6-18 และมีทั้งหลักฐานจากนิยายหลักหลายแน่นัก พระสูตร
มหายานที่มีเนื้อหาหลากหลาย ตลอดจนคัมภีร์อื่น ๆ เช่น โสกลสรรเสริญ
พระพุทธคุณ และคู่มือปฏิบัติธรรม เป็นต้น ส่วนหลักฐานที่ศึกษาจากเอเชีย
อาคเนย์ อายุของหลักฐานรวมพระพุทธศตวรรษที่ 10-25 แสดงความเป็นพระ
เถราวัลล์ส่วน ๆ และมีแต่คัมภีร์เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมและคัมภีร์ที่พบคำว่า
ธรรมกายเท่านั้น คำสอนที่พบในคัมภีร์เหล่านั้นมีความคล้ายคลึงกันเป็น
ส่วนใหญ่มากว่าเป็นคำสอนของพระพุทธศาสนากายเดียวกัน อย่างไร
ก็ตามเมื่อำหลักฐานจากทั้งสองภูมิภาคมาเปรียบเทียบกันแล้วจะเห็นว่า สิ่งที่
ดูผิดเพี้ยนเหมือนแตกต่างกันนั้น ในรายละเอียดกลับมีความสงคัล้องกันใน