ความสงคัล้องและแตกต่างในพระพุทธศาสนา : หน้า 521/604

สงคัล้องและแตกต่างกันเองอย่างไร ความสงคัล้องกับความแตกต่างที่พบ นั้น มีความสำคัญอย่างไรในเชิงประวัติศาสตร์การเผยแพร่พระพุทธศาสนา สำหรับประเด็นความเหมือนและความแตกต่างระหว่างหลักฐาน ที่ศึกษากับวิชาชาธรรมภายในแสดงไว้แล้วในการแสดงผลหลักฐาน แต่ละชิ้น (บทที่ 3 และ 4) พร้อมกับแสดงข้อสนับสนุนเบื้องต้นในเชิง ประวัติศาสตร์ไว้เป็นบางส่วน ส่วนความสงคัล้องและแตกต่างกันเองของ หลักฐานธรรมภายในข้อสรุปหรือข้อสนับสนุนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของ หลักฐานเหล่านั้นกับวิชาชาธรรมภายในแห่งของประวัติศาสตร์การเผยแผ่ พระพุทธศาสนาโดยรวมแล้ว น่าจะเห็นได้ชัดขึ้นโดยการเปรียบเทียบหลักฐาน ที่พบจากทั้งสองภูมิภาค โดยภาพรวม หลักฐานธรรมภายในที่พบในสองภูมิภาคมีธรรมชาติเครื่อง แตกต่างกัน กล่าวคือ หลักฐานที่พบจากดินแดนที่เชื่อมต่อกันด้วยเส้นทาง สายไหม ได้แก่น คันธะ เอเชียกลาง และประเทศจีน มีอายุคัมรืถึงเตรตร พุทธศตวรรษที่ 6-18 และมีทั้งหลักฐานจากนิยายหลักหลายแน่นัก พระสูตร มหายานที่มีเนื้อหาหลากหลาย ตลอดจนคัมภีร์อื่น ๆ เช่น โสกลสรรเสริญ พระพุทธคุณ และคู่มือปฏิบัติธรรม เป็นต้น ส่วนหลักฐานที่ศึกษาจากเอเชีย อาคเนย์ อายุของหลักฐานรวมพระพุทธศตวรรษที่ 10-25 แสดงความเป็นพระ เถราวัลล์ส่วน ๆ และมีแต่คัมภีร์เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมและคัมภีร์ที่พบคำว่า ธรรมกายเท่านั้น คำสอนที่พบในคัมภีร์เหล่านั้นมีความคล้ายคลึงกันเป็น ส่วนใหญ่มากว่าเป็นคำสอนของพระพุทธศาสนากายเดียวกัน อย่างไร ก็ตามเมื่อำหลักฐานจากทั้งสองภูมิภาคมาเปรียบเทียบกันแล้วจะเห็นว่า สิ่งที่ ดูผิดเพี้ยนเหมือนแตกต่างกันนั้น ในรายละเอียดกลับมีความสงคัล้องกันใน