หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 128/604

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับวิชาการ หลังจากแสดงหลักฐานจากหนังสือสมเด็จสนแบบโบราณแล้วพระครูวานามงคลแสดงความเห็นไว้ว่า "คำว่า ธรรมกายนี้สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษชาวไทยนับเป็นเวลาหลายร้อยปี อาจจะถึงเป็นพันปีว่าได้แต่กลายมาเป็นของใหม่ของคนยุคนี้ไป ทั้งๆ ที่เป็นมรดกธรรมกทอทองมาหลายชั่วอายุคน แต่เนื่องจากระบบการศึกษาในปัจจุบันของพระภิญญ์ได้ละเลยคัมภีร์โบราณนี้ของที่เป็นของโบราณจึงกลายเป็นของใหม่สำหรับสายตาของหลายๆ ท่าน..." (หน้า 217) 4. พระนิพนธ์ของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นวิรัชวฑฺฒนปรัชญา พระราชโอรสในรัชกาลที่ 4 ผู้ทรงได้ศึกษาความรู้ในพระพุทธศาสนาจากสมเด็จพระสังฆราชถึง 3 พระองค์ ได้ทรงปฏิบัติสมาธิภาวนาและนิพนธ์ธรรมกรรมต่างๆ เกี่ยวกับคำสอนในพระพุทธศาสนา ที่เกี่ยวข้องมิดังนี้ - โคลงสุขิติแทรก "แก่นไตรภพ" กล่าวถึงธรรมภายในฐานะที่เป็นภายในที่ดำรงอยู่ตลอดกาลและคอยสอดส่องดูแลช่วยเหลือชาวโลกทั้งหลายให้เป็นอยู่ด้วยดี เป็นนั้น (หน้า 225-6) - พระนิพนธ์เรื่อง "เพชรในหิน" กล่าวถึงสภาวะจิตที่จะไปนิพพานว่าต้องมีศรัทธาเป็นเบื้องต้น แล้วประกอบสติ วิริยะ สมาธิ และปัญญาต่อไปจนถึงวิมุตติ และวิญญาณทัศนะจะเข้าสู่นิพพานได้ - พระนิพนธ์เรื่อง "วิวิธธโมทย์" กล่าวถึงธรรมภายในไว้ใน "ไตรพิธกาย" (กาย 3 ชั้น) หน้า 214-7 ว่ามนุษย์มีกาย 3 ชั้น ประกอบด้วย สมร่าง ทิพยาญา และธรรมกาย และในหน้า 236-7 กล่าวถึงตรีพิธยาว่า สัตว์ทั้งหลายมีกาย 3 ชั้นได้แก่ รูปกาย นามกาย และธรรมกาย ธรรมกายเป็นแก่นแท้ของสรรพสัตว์ไม่เกิด ไม่ตาย และไม่เปรอะเปื้อน ส่วนในหน้า 236-42 นิพนธ์ว่า